ฌอนไม่ได้รู้สึกโล่งใจเมื่อได้ยินแบบนั้น แต่กลับยิ่งรู้สึกผิดหวัง “คุณไม่ได้มาหาผมทันทีเมื่อคุณต้องการความช่วยเหลือ แต่คุณกลับหันไปหาผู้ชายที่สนใจคุณแทน แคทเธอรีน โจนส์ผมใจดีกับคุณมากเกินไปใช่มั้ย?”
“ไม่ใช่นะคะ ฉันคุยเรื่องนั้นกับเวสลีย์แล้วและเขาเข้าใจเหมือนกัน”
“อย่ามากล้าบอกผมว่า ตอนนี้เขาเห็นคุณเป็นเพียงแค่เพื่อนคนหนึ่ง” เขายิ้มอย่างเหน็บแนม “ดังนั้นคุณคงจะไม่เป็นอะไร หากผมจะเป็นเพื่อนกับผู้หญิงที่เคยพยายามเข้าหาผมมาก่อนเหรอ?”
“...”
สิ่งนี้ทำให้เธอแปลกใจ หลังจากที่ลองพิจารณาจากมุมของเขา ในที่สุดเธอก็เข้าใจข้อผิดพลาดที่เธอได้ทำไป
“ฉันขอโทษค่ะ” หลังจากนั้นสักพัก เธอก้มหัวต่ำลง “ฉันจะโทรหาคุณทันที ถ้าฉันต้องการความช่วยเหลืออีกในอนาคต และฉันจะไม่รับความช่วยเหลือจากเขาอีก ฉันสนใจแค่คุณเท่านั้นจริง ๆ ค่ะ”
เขาปล่อยเธอไปและจุดบุหรี่ขึ้น เมื่อเขาหายใจเข้าออก ควันบุหรี่ก็ลอยอยู่ท่ามกลางความเงียบ
เธอสังเกตท่าทีของเขาอย่างใกล้ชิด มันทำให้เธอทำอะไรไม่ถูกเมื่อเขายังคงนิ่งเฉยอยู่เช่นนี้
โดยบังเอิญ เธอสังเกตเห็นว่าเพลงรักที่เฟรยากำลังร้องนั้นใกล้ถึงตอนจบแล้ว
ความคิดหนึ่งโผล่เข้ามาในหัวของเธอ เธอรีบไปเลือกเพลง และทำให้มันเป็นเพลงถัดไปจากเพลงในรายการ
ในไม่กี่วินาทีต่อมา ทำนองเพลงคลาสสิคที่คุ้นเคยก็ดังไปทั้งห้อง
ทุกคนรู้ว่าเพลงนี้คือเพลงอะไร และหันมองแคทเธอรีนอย่างแปลกใจทันที
แก้มของเธอมีสีแดงระเรื่อเมื่อมันเป็นครั้งแรกที่เธอทำอะไรแบบนี้ในที่สาธารณะ อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นเงาอันหล่อเหลาของฌอน เธอหายใจเข้าลึกก่อนจะพึมพำเบา ๆ “ฉันอยากที่จะให้เพลง ‘พระจันทร์แทนใจ’ แก่คนที่ฉันรัก”
เธอชำเลืองมองฌอนอย่างรวดเร็วหลังจากพูดแบบนั้น
ชายหนุ่มจ้องมองไปที่เธอ แสงจากโคมไฟดาวน์ไลท์ซึ่งแขวนบนเพดานส่องสว่างมาที่ใบหน้าของเธอ เขาเหลือบมองแก้มแดง และดวงตาที่เป็นประกายราวกับดวงดาวที่ส่องแสงระยิบระยับบนท้องฟ้านยามค่ำคืน
เขารู้สึกว่ามีบางอย่างปรากฎขึ้นมาในใจ
เชสกระซิบและเริ่มปรบมือ “โอ้ บราโว่ รีน! ฌอน นายได้ยินมั้ย? เธอกำลังสารภาพรักกับนายแหน่ะ”
ฌอนกระตุกริมฝีปากโดยปราศจากความคิดเห็น เขาไขว่ห้างและจ้องมองไปที่เธอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...