คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 220

ยิ่งคิดแบบนั้นยิ่งทำให้เธอรู้สึกโมโห

“ปล่อยฉันนะ!” แคทเธอรีนกัดวิลลี่อย่างแรง

วิลลี่ปล่อยมือเพราะความเจ็บปวดแล้วหัวเราะออกมา “แน่นอน เธอเป็นคนอวดเก่ง น่าสนใจดีนะ ฉันชอบอยู่แล้วผู้หญิงอวดเก่งแบบนี้น่ะ”

“แกเป็นบ้าไปแล้วหรือไง? ยังไงตระกูลฮิลล์ก็เป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมลเบิร์นนะ ทำไมถึงมีผู้ชายที่น่าขยะแขยงและกักขฬะแบบแก อยู่ในตระกูลของพวกเขาได้?” แคทเธอรีนก่นด่า

“ด่าได้ก็ด่าไปเถอะ ยิ่งเธอด่าฉันมากเท่าไร ฉันก็จะยิ่งทำให้เธอเจ็บปวดมากขึ้นเท่านั้น” วิลลี่เย้ย “พวกกรรมการบริษัทของเธอทุกคนให้ความเคารพยำเกรงฉัน เจฟฟี่ขอฉันให้ช่วยให้เขาได้ตำแหน่งประธานในวันพรุ่งนี้ ฉันพูดอะไรก็ได้ที่ทำให้เธอเสียตำแหน่ง แต่ถึงอย่างนั้น ฉันจะลองคิดดูอีกที ถ้าคืนนี้เธอบริการให้ฉันอย่างถึงใจ”

แคทเธอรีนฉุกคิด แล้วแสร้งทำเป็นตระหนกตกใจแล้วพูดขึ้น “เป็นความจริงเหรอคะ?”

“ใช่สิ” วิลลี่ยิ้มเยาะ เมื่อได้รู้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นแค่ผู้หญิงชั้นต่ำ

“คุณต้องช่วยฉันนะคะ คุณชายฮิลล์” แคทเธอรีนเบ้หน้าพลางพูดขึ้นอย่างน่าสงสาร “ให้ฉันทำอะไรให้คุณก็ได้”

“เยี่ยม เธอรู้ว่าอะไรดีสำหรับเธอ มานี่สิ” วิลลี่อ้าแขนออก

แคทเธอรีนโผเข้าไปในอ้อมแขนของเขา กลิ่นหอมสดชื่นจากกายของเธอโชยเข้าจมูกของเขา สำหรับเขานั้น รูปร่างของเธอดีกว่ารีเบคก้ามาก

หัวใจของวิลลี่กำลังร้อนรุ่ม ขณะที่เขากำลังกอดเธออย่างแนบแน่น เขาถูกกระแทกเขากลางลำตัวอย่างแรง

เขาทรุดลงด้วยความเจ็บปวด แคทเธอรีนหยิบเครื่องช็อตไฟฟ้าออกมาจากกระเป๋าของเธอแล้วช็อตเขา

วิลลี่สั่นไปทั้งตัวและไม่อาจขยับเขยื้อนได้

แคทเธอรีนถอดรองเท้าส้นสูงไปฟาดใบหน้าและร่างกายของเขา เธอทุบตีเขาที่อยู่บนพื้น แล้วเขาก็กลายเป็นปลาที่ตายแล้วไม่อาจขยับตัวได้