ในวิลล่า
ฌอนที่กำลังวิดีโอประชุมอยู่ในห้องทำงาน ได้ยินเสียงรถที่ดังขึ้นมาจากข้างล่าง ร่างสูงยืนขึ้น “แผนนี้ใช้ไม่ได้ ไปคิดมาใหม่”
ทันทีที่เขาพูดจบ เขาก็ตัดสัญญาณจากการประชุมแล้วเดินลงบันได
แคทเธอรีนเดินผ่านประตูเข้ามาอย่างไม่ได้สติ เธอลืมแม้กระทั่งเปลี่ยนรองเท้าด้วยซ้ำ
ฌอนหรี่ตาลงมองไปที่ชุดราตรีสีดำของเธอ แขนของเธอปกคลุมไปด้วยหิมะและน่องของเธอโผล่พ้นชุดออกมาครึ่งหนึ่ง
เขาขมวดคิ้วเข้าหากันพลางรีบถอดเสื้อคลุมออกแล้วคลุมลงบนตัวของหญิงสาวอย่างรวดเร็ว เมื่อเขาลดสายตาลงมอง ทันใดนั้นเอง เขาก็สังเกตเห็นรอยขาด
“ทำไมชุดของคุณถึงขาดแบบนี้” ดวงตาสีดำเข้มจับจ้องมาที่เธอ
เมื่อเธอมองลงไป เธอก็เพิ่งสังเกตเห็น บางทีชุดของเธออาจจะไปเกี่ยวเข้ากับอะไรคม ๆ ตอนที่เธอปีนออกมาจากหน้าต่างห้องน้ำตอนนั้น
“ฉันไม่รู้ว่ามันขาดได้ยังไงค่ะ” แคทเธอรีนหลบสายตา ไม่อยากให้เขารู้ว่าเธอไปมีเรื่องกับวิลลี่
ฌอนเป็นแค่ทนายความ และเขาไม่สามารถทำอะไรตระกูลฮิลล์ได้
“คุณมีนิสัยไม่ดีอย่างหนึ่ง คือชอบหลบตาผมเวลาคุณโกหก” ฌอนกอดเอวเธอแน่น ดวงตาสีเข้มฉายแววความแข็งกร้าวออกมา “คืนนี้คุณไปร่วมงานเลี้ยงฉลองครบรอบบริษัทมาใช่ไหม? คุณโดนใครทำร้ายมาอีก?”
“ไม่มีใครทำร้ายฉันค่ะ ไม่เอาน่า ใครจะกล้าทำอะไรฉันคะ ฉันเป็นถึงประธานบริษัทเชียวนะ? ฉันขอตัวไปอาบน้ำนะคะ” แคทเธอรีนผละออกจากเขาแล้วขึ้นไปข้างบน
“อย่ามากวนโมโหผมนะ แคทเธอรีน” ฌอนลากเธอกลับมาหาเขาอีกครั้ง “ดูสภาพตัวเองสิ ว่าตอนนี้ยับเยินขนาดไหน คุณควรอธิบายให้ผมฟังดีกว่า ถ้าคุณเห็นผมเป็นผู้ชายของคุณอยู่
ใบหน้าของแคทเธอรีนสลดลง ดวงตาของเธอแดงก่ำทั้ง ๆ ที่เป็นตัวเธอเอง “ฉันไปมีเรื่องกับคนที่ไม่ควรจะมีเรื่องด้วยที่สุดในเมลเบิร์นค่ะ ฌอนนี่คะ ถ้า… ถ้า ผู้ชายคนนั้นเพ่งเล็งฉัน ไม่ต้องคิดแม้แต่จะช่วยฉันนะคะ คุณอย่ามาเกี่ยวกับฉันเลยจะดีกว่า”
ฌอนเลิกคิ้วขึ้น “คุณไปมีเรื่องกับใครมา?”
“วิลลี่จากตระกูลฮิลล์ค่ะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...