เห็นได้ชัดว่าผมของเขาเพิ่งจะถูกเป่าให้แห้ง มันทำให้เขาดูกระเซอะกระเซิง ด้วยใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา ความรู้สึกของความดุร้ายพลุ่งพล่านฟุ้งกระจายอยู่ทั่วทั้งตัวของเขา
แคทเธอรีนมองเขาอย่างหลงใหล
ตอนนั้นเอง เธออยากที่จะขอบคุณเฟรยามากจริง ๆ
ความผิดพลาดของเธอทำให้ผู้ชายคนนี้มาอยู่เคียงข้างเธอ
เขาช่วยเธอครั้งแล้วครั้งเล่า
แล้วมันเป็นเขาอีกเช่นกัน ที่ทำให้เธอกล้าหาญมากพอ และเอาชีวิตรอดมาจนถึงวันนี้
คืนนี้ เขาให้สร้อยคอของพระราชินีกับเธอ ทำให้เธอเป็นผู้หญิงที่น่าอิจฉาที่สุดในเมลเบิร์น
เธอก็เป็นเพียงแค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่ฟุ้งเฟ้อและเบื่อง่าย
“ฌอนนี่...” แคทเธอรีนยืนขึ้นและโอบรอบคอของเขา ใบหน้าสวยงามมีความเขินอายปรากฏให้เห็น “พวกเราควร… ลองไหม?”
เธอตัดสินใจแล้ว ไม่ว่าครอบครัวฮิลล์จะยอมรับเธอหรือไม่ในอนาคต เธอก็อยากให้สิ่งที่มีค่าที่สุดของเธอแก่ผู้ชายคนนี้
ฌอนตัวแข็งทื่อ
เธอต่อต้านสิ่งเหล่านี้มาตลอด และเขาก็ไม่เคยไปไกลมากกว่านี้ด้วยเหมือนกัน แต่ทำไมจู่ ๆ เธอถึง…
เป็นเพราะตอนนี้เธอรู้ตัวตนที่แท้จริงของเขาเหรอ?
“ทำไม?” ดวงตาลึกล้ำจ้องมองเธอ ราวกับว่าเขาอยากมองเธอให้ทะลุ
แคทเธอรีนถูกห่อหุ้มไปด้วยความเขินอาย และไม่ได้สังเกตเห็นท่าทางที่แปลกไปของเขา เธอซุกใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอไปที่อกของเขา “เพราะฉันชอบคุณ ฉันไม่เคยมั่นใจในความรู้สึกของตัวเองมากเท่าตอนนี้เลย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...