คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 253

ฌอนกำมือแน่น จนเส้นเลือดที่หลังมือของเขาปูดขึ้นมา “แคทเธอรีน โจนส์ พูดตรง ๆ นะ ผมเป็นทนายความ พวกทนายมีแค่ชนะหรือแพ้เท่านั้น ผมไม่ใช่ผู้ส่งสารความยุติธรรม”

“แต่คนจะอยู่ไม่ได้ ถ้าปราศจากความรู้สึกผิดชอบชั่วดี” แคทเธอรีนส่ายหน้า ทันใดนั้นเองที่เธอรู้สึกว่าเธอกับฌอนอยู่กับคนละโลกอย่างสิ้นเชิง

“ผมทำอะไรให้คุณตั้งมากมาย แต่คุณกลับพูดว่าผม ไม่มีความรู้สึกผิดชอบชั่วดีอย่างนั้นเหรอ?”

ฌอนจ้องมองเธอด้วยความโกรธจัด เขาไม่เคยดูแลผู้หญิงคนไหนดีเท่านี้มาก่อน ทว่าเธอตัดสินทุกสิ่งทุกอย่างจากแค่ประโยคเดียว “แค่เวสลีย์ยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยชีวิตคุณ คุณเลยอยากอยู่กับเขาใช่ไหม? เข้าใจแล้ว เขาตามจีบคุณมาตลอดนี่”

“หยุดพูดจาไร้สาระได้แล้ว” แคทเธอรีนเริ่มรู้สึกโมโห “เขาต้องเสียไตไปเพราะฉัน แค่จะอยู่ดูแลเขาฉันก็ทำไม่ได้เหรอคะ? นี่เป็นเรื่องเล็กน้อยที่สุดเท่าที่ฉันจะทำให้เขาได้ หลังจากที่เขาช่วยชีวิตฉันเอาไว้”

“ผมไม่สน มากับผมเดี๋ยวนี้ เวสลีย์ โลว์ยอนส์ไม่ใช่คนดีอย่างที่คุณคิด” ฌอนไม่สนใจอีกแล้ว เวสลีย์เป็นคนแอบส่งรูปให้กับรีเบคก้า เขาทำเหมือนเป็นคนดี ทว่ากลับซ่อนกลอุบายเอาไว้ เขามันก็เป็นแค่คนตีสองหน้า

“ฉันคิดว่าคุณต่างหากที่เป็นคนไม่ดี” แคทเธอรีนโกรธมาก

ในตอนนั้นเอง อีธานเข้ามาพร้อมกับเสื้อผ้า “เคธี่ ผมซื้อเสื้อผ้ามาให้คุณ คุณควรรีบเปลี่ยน...”

ก่อนที่เขาจะทันได้พูดจบ เขาก็เห็นฌอน แล้วใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมในทันที “ใครให้คุณมาที่นี่? ไสหัวออกไปซะ”

ฌอนมองไปที่เขา แล้วมองไปที่แคทเธอรีนก่อนจะหัวเราะขึ้นมาทันที “ถึงว่าสิว่าทำไมคุณถึงไม่อยากกลับ คุณอยู่กับแฟนเก่าของคุณนี่เอง แถมคนรักใหม่ของคุณก็ยังนอนอยู่บนเตียงอีก คุณมีทั้งน้าทั้งหลานอยู่ในกำมือแล้วนี่ คงมีความสุขมากสินะ”

“คุณคงคิดว่าฉันเป็นคนแบบนั้นมาตลอด” ดวงตาของแคทเธอรีนเป็นสีแดงก่ำ เมื่อร่างกายของเธอสั่นเทาไปทั้งร่าง

“ฌอน ฮิลล์ แกชักจะพูดเกินไปแล้วนะ นี่คือสิ่งที่คนดี ๆ ควรจะพูดไหม?” อีธานทนไม่ไหว เขาโยนเสื้อผ้าไปข้าง ๆ แล้วต่อยฌอน

ฌอนยกมือขึ้นป้องกันอย่างง่ายดาย อีธานโวยวายด้วยความโกรธ “ไม่ แกมันไม่ใช่คน เคธี่กับน้าของฉันต้องมารับผลของการกระทำชั่ว ๆ ของแก พวกเขาเกือบตายเพราะแก แต่แกก็ยังไม่มีความเป็นมนุษย์ ไสหัวไปให้พ้นหน้าพ้นตาฉัน!”

“ฉันไปแน่ แต่ฉันจะพาผู้หญิงของฉันไปด้วย”