คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 257

“ผมมีประชุมที่บริษัท อาจจะไปถึงประมาณห้าโมงครึ่งนะ ผมจะขับรถตามไปทีหลัง ฝากขอโทษคุณพ่อคุณแม่ของคุณแทนผมด้วยนะครับ” แพทริคพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

“ไม่เป็นไรค่ะ แต่คุณจะมาช้าไม่ได้นะคะ พ่อของฉันเกลียดคนไม่รักษาคำพูด”

“ไม่ต้องห่วง นี่เป็นเรื่องสำคัญที่สุดในชีวิตผม ผมจะไม่ไปสายแน่นอนครับ ผมเตรียมของขวัญที่คุณพ่อคุณแม่ของคุณน่าจะชอบเอาไว้แล้วด้วย เราจะวางแผนแต่งงานของเราให้เร็วที่สุด แล้วผมก็จะแต่งงานกับคุณ” แพทริคยิ้มออกมาด้วยความจริงใจ

หัวใจของเฟรยารู้สึกวาบหวามเมื่อเธอได้ฟังคำพูดของเขา

หลังจากที่วางสาย เธอจึงขับรถไปรับพ่อแม่ของเธอ แล้วไปยังร้านอาหารเจไดต์

มันเพิ่งจะเป็นเวลา 17:30 น. เท่านั้น ในตอนที่เธอไปถึงร้านอาหาร หลังจากที่เธอจึงสั่งอาหาร แล้ว พี่ฟอร์เรสท์ของเธอก็มาถึง

เวลา 18:00 น. แล้ว แพทริคก็ยังไม่มาถึง พ่อของเฟรยารู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาเล็กน้อย แล้วพูดขึ้น “ทำไมเขาถึงยังไม่มาสักที? เขาทำไม่ถูกนะ ที่ให้ผู้ใหญ่มารอแบบนี้”

เฟรยาพูดขึ้น “คุณพ่อคะ ตอนนี้เป็นช่วงเวลาหลังเลิกงาน บางทีรถคงจะติดอยู่ค่ะ”

แม่ของเธอพยักหน้าอย่างเห็นด้วย “ในช่วงสิ้นปีแบบนี้ บริษัทของเขาคงมีเรื่องมากมายจะต้องจัดการ เป็นเรื่องที่เข้าใจได้นะคะ รออีกหน่อยแล้วกัน”

เฟรยาโทรหาแพทริค ทว่าเขากลับไม่รับสาย “เขาคงไม่รับสายเพราะใกล้จะถึงแล้ว”

หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง พ่อก็เธอก็อารมณ์เสีย “ทั้ง ๆ ที่เป็นการเจอกันครั้งแรกระหว่างเขากับเรา แต่เขากลับให้เรารอ พอโทรหาเขาก็ไม่รับ พ่อไม่คิดว่าเขาจะไม่มีมารยาทแบบนี้เลย พ่อจะไม่ยอมให้ลูกแต่งงานกับเขานะ”

คราวนี้แม่ของเธอไม่ได้ช่วยพูดอะไรออกมา และฟอร์เรสท์ก็มีสีหน้าไม่พอใจเช่นเดียวกัน “เลิกกับเขาเถอะ ไม่ใช่ว่าไม่มีผู้ชายคนอื่นในโลกนี้แล้วสักหน่อย”

เฟรยาหน้าซีดลง เมื่อเธอต้องเผชิญหน้ากับการตำหนิจากครอบครัว เธอบังคับตัวเองไม่ให้น้ำตาไหลออกมา เธอรู้สึกผิดหวังและอับอายมากจริง ๆ

ที่ผ่านมาเขาให้เธอรอนับครั้งไม่ถ้วน ทว่าในตอนนี้ เขาแม้กระทั่งผิดนัดในการพบกับครอบครัวของเธอเป็นครั้งแรก นี่เขารักเธอจริง ๆ หรือเปล่า?