คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 258

“คุณจะพอได้หรือยัง?” แพทริคเริ่มรู้สึกโกรธ

“เธอไม่ได้เป็นอะไรมากใช่ไหมล่ะ?” ตอนนี้เฟรยาเข้าใจทุกสิ่งทุกอย่างแล้ว “แพทริค ฉันจริงจังค่ะ ต่อไปนี้คุณไม่ต้องกลับมาหาฉันแล้ว เราเลิกกัน”

“พอได้แล้ว คุณควรจะรู้ว่าคุณไม่ควรล้ำเส้นเข้ามา”

“มันจบแล้ว ในสายตาของคุณก็มีแต่ลินดาอยู่เสมอนั่นแหละ ใช่ คุณไปอยู่ข้าง ๆ ลินดาได้ถ้าเธอประสบอุบัติเหตุ แต่คุณจะทิ้งครอบครัวของฉันเอาไว้ทีหลังไม่ได้ คุณไม่โทรมาบอกฉันด้วยซ้ำ วันนี้เป็นวันที่สำคัญสำหรับเรา แต่คุณกลับไม่สนใจเลย ต่อไปนี้ ฉันจะไม่คาดหวังอะไรจากคุณอีกแล้ว แล้วฉันก็จะไม่หวังอะไรอีกแล้วเหมือนกัน ฉันหวังว่าเราจะไม่ต้องมาพบกันอีก”

เฟรยาวางโทรศัพท์ด้วยใบหน้าแดงก่ำ ทั้งยังร้องไห้ด้วยความขมขื่น

หลังจากที่ร้องไห้แล้ว เธอจึงจัดการลบข้อมูลติดต่อของแพทริคและลินดาออก

เธอเหนื่อยเกินกว่าจะให้สองคนนี้มาทรมานเธออีก ต่อไปนี้จะไม่มีความคาดหวัง ไม่มีความหวังใด ๆ และไม่มีความเจ็บปวดอีกแล้ว

ในตอนนั้นเอง เธอต้องการใครสักคนเพื่อดื่มและระบายความในใจด้วย

เธออยากโทรหาแคทเธอรีน แต่เธอจำได้ว่าตอนนี้แคทเธอรีนไม่ว่าง ดังนั้นเธอจึงขับรถมาที่บาร์เพียงลำพัง

...

บาร์ในเมลเบิร์นทั้งหมดอยู่รวมกันบนถนนเส้นเดียว

มีบาร์เพียงไม่กี่แห่งที่วัยรุ่นซึ่งร่ำรวยจะไปกัน

เวลา 23:00 น. เชสและฌอนลงมาจากห้องข้างบน

หลังจากที่รับประทานอาหารค่ำด้วยกันในคืนนี้ ฌอนก็ไม่อยากกลับไปที่วิลล่า ดังนั้นเชสจึงมาที่บาร์พร้อมกับเขาอีกครั้ง ทว่าวันนี้ฌอนไม่ได้ดื่มมาก บางทีอาจเพราะเขายังไม่สร่างเมาดี