คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 259

“ฉันขอสาปแช่งนาย ให้ชาติหน้าไปเกิดเป็นหมา”

เชสดีดนิ้ว “เฟรยาดูให้ดี ๆ ผมเชส แฮริสัน”

“ใครคือเชส แฮริสัน?” เฟรยาเอียงคอถาม “ฉันไม่เคยได้ยินชื่อเขา นี่นายกำลังลักพาตัวฉันเพราะฉันสวยใช่ไหม?”

เชสพูดอะไรไม่ออกพลางชี้นิ้วไปที่ข้างหน้า “คุณรู้จักฌอน ฮิลล์ไหม? เขาเป็นแฟนของเพื่อนสนิทคุณไง แคทเธอรีน โจนส์น่ะ”

เฟรยามองไปที่เขาด้วยความมึนงง แล้วจู่ ๆ ดวงตาของเธอก็เบิกกว้างขึ้น “อ๋อ คุณน้า คุณน้าสวัสดีค่ะ”

ฌอนนวดที่หว่างคิ้วของเขา เฟรยาเรียกเขาด้วยชื่อไร้สาระแบบนั้นตอนเมาอีกแล้ว

ถึงอย่างนั้น เชสกลับหัวเราะเยาะ “คุณเข้าใจผิดแล้ว เขาไม่ใช่น้าของคุณนะ”

“ฉันไม่ได้เข้าใจผิด เขาเป็นน้า” เฟรยาโบกไม้โบกมือ “ฉันไม่เคยเข้าใจผิด เขาเป็นน้าของอีธาน โลว์ คนเจ้าชู้คนนั้น เคธี่กับฉันจับตาดูคุณตอนที่เราเจอคุณที่บาร์”

ฌอนขมวดคิ้วเข้าหากับพลางถามขึ้นด้วยเสียงทุ้มเข้ม “ทำไมคุณถึงจับตาดูผม?”

“เพื่อทำความรู้จักกับคุณ ใช่แล้ว ถ้าเคธี่ได้เป็นน้าของอีธาน เขาจะไม่โกรธจนตายไปเลยเหรอ? นอกจากนั้นยังสร้างความวุ่นวายให้กับตระกูลโลว์อีกด้วย ฮ่า ๆ” เฟรยาเมามาก “อ๋อ เดี๋ยวก่อน คุณไม่ใช่คุณน้า ฉันเข้าใจผิด ฉันทำให้เคธี่เดือดร้อน”

ดวงตาของฌอนหม่นลงเมื่อเขาได้ฟัง เชสกลืนน้ำลาย รู้สึกว่าเขาเพิ่งได้รู้ความลับอันยิ่งใหญ่เข้าให้แล้ว

“สรุปคือ คุณเข้าใจผมผิดอย่างนั้นเหรอ?” ฌอนพยายามทำเสียงของเขาให้อ่อนลง “ผมดูเหมือนน้าของคุณเหรอ?”

“ฉันไม่มีน้าหรอก” เฟรยาดูเหมือนพูดจาเหลวไหล หลังจากเวลาผ่านไป เธอก็พูดพึมพำขึ้นมาอีกครั้ง “คุณน้า คุณควรดีกับเคธี่บ้าง อย่าโกรธเธอ ฉันเองที่ยุให้เธอวางยาคุณ จริง ๆ แล้วมันไม่เกี่ยวกับเคธี่เลย...”

จากนั้นเธอจึงเอนพิงกับประตูด้วยความมึนเมาแล้วหลับไป

ภายในรถ ไม่ว่าจะเป็นเฮดลีย์ที่เป็นคนขับรถ หรือเชสที่นั่งอยู่ข้างหลัง พวกเขาทั้งคู่ต่างรู้สึกได้ถึงอุณหภูมิภายในรถที่กำลังลดต่ำลงอีกครั้ง