คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 260

ทันใดนั้นเอง แสงไฟก็สว่างขึ้น

จากนั้น ผ้าห่มที่เธอห่มอยู่ก็ถูกดึงออกไป น้ำเสียงเย็นชาของผู้ชายคนนั้นดังขึ้นเหนือร่างของเธอ “ตื่น”

“ฌอน ฮิลล์คะ? คุณทำอะไรของคุณ?” แคทเธอรีนลุกขึ้นนั่งอย่างงัวเงีย พลางมองไปที่เขา เธออึ้งไป ดวงตาของผู้ชายคนนั้นแดงก่ำ ทำให้เขาดูเย็นชาจนน่ากลัวขึ้นไปอีก

ฌอนมองใบหน้าไร้เดียงสาของเธอ เขายังคงจำครั้งแรกที่เขาพบเธอได้อย่างชัดเจน เช่นเดียวกับทุกคำพูด และทุกการแสดงออกอันชาญฉลาดที่เธอแสดงออกมา “ผมขอถามคุณหน่อย ในบาร์ตอนนั้น ทำไมคุณถึงมายั่วผม?”

“ทำไมจู่ ๆ คุณถึงมาถามแบบนั้นล่ะคะ?” แคทเธอรีนหลบสายตาของเขาด้วยไม่อยากจะตอบคำถาม

อย่างไรก็ตาม ฌอนไม่ยอมให้เธอหลบ เขาจับปลายคางของเธอไว้ ขณะที่ดวงตาเย็นชาของเขาก็จ้องไปที่เธอ “เพราะคุณเข้าใจผิดว่าผมเป็นน้าของอีธาน โลว์ใช่ไหม?”

เสียงวิ้งดังขึ้นในสมองของเธอ ราวกับว่าเธอถูกสายฟ้าฟาดลงกลางศีรษะ

“...”

แคทเธอรีนรู้สึกใจหาย ฌอนรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?

ฌอนจ้องมองไปที่เธอ และสังเกตเห็นท่าทางที่เปลี่ยนไปของเธอได้อย่างชัดเจน ใบหน้าของหญิงสาวซีดเผือด มีความหวาดกลัว ความตกใจ และความสิ้นไร้หนทางอยู่ในแววตาของเธอ

เช่นเดียวกับหัวใจของเขาที่ค่อย ๆ เย็นชาขึ้นทีละนิด

วันนี้เขากลายเป็นเพียงคนโง่ เขาเชื่อว่าเธอตกหลุมรักเขาตั้งแต่แรกพบ เขาคิดมาตลอดว่าเขาได้เปรียบในความสัมพันธ์ ทว่าเธอกลับไม่ได้จริงจังกับเขาตั้งแต่แรกเริ่ม

ความรักทั้งหมดของเธอเป็นเพียงการเสแสร้ง ความอ่อนหวานน่ารักของเธอเป็นเพียงเรื่องโกหก เรื่องราวดี ๆ ทั้งหมดก็เป็นเพียงเรื่องหลอกลวง

ถึงอย่างนั้นแท้ที่จริงแล้ว หัวใจของเขากลับเต้นไม่เป็นส่ำเพราะผู้หญิงตีสองหน้าคนนี้

“ไม่… ไม่ใช่นะ...” แคทเธอรีนพูดไม่ออก ทั้งไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร