คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 275

แคทเธอรีนไม่ได้สนใจยูล คอร์ปอเรชั่น เท่าไรนัก ถึงอย่างนั้น เธอก็มาที่ออฟฟิศเพราะเธอไม่อาจปฏิเสธข้อเสนอที่แสนจะใจดีของโจเอล

เธอกลับจากออฟฟิศพร้อมกับโจเอลในเวลา 17:00 น.

โคมไฟภายในบ้านตระกูลยูลถูกเปิดขึ้นสว่างไสว ต้นไม้และดอกไม้ราคาแพงมากมายถูกนำมาประดับตกแต่งที่สนามหญ้าที่ผ่านการทำความสะอาดเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

เมื่อพวกเขาเข้ามาในคฤหาสน์ นิโคลาสั่งให้คนรับใช้ทำความสะอาดบริเวณโดยรอบ

เมลานี่เปลี่ยนไปสวมเสื้อขนสัตว์ดีไซน์เก๋แบรนด์ดัง ซึ่งเป็นแฟชั่นโอตกูตูร์ที่มีราคาแพงที่สุดในฤดูกาลนี้ เธอสวมกระโปรงคู่กับกางเกงรัดรูป มีผ้าพันคอขนแกะพันรอบไหล่บางของเธอ

เธอตั้งใจทำผมยาวของเธอ โดยที่ผมด้านหน้าของเธอถูกดัดเป็นลอนและที่ด้านหลังถักเปีย เธอดูราวกับเจ้าหญิง

“ที่รักคะ ฉันได้ยินมาว่าวันนี้คุณพาเคธี่… ไปที่ออฟฟิศมาเหรอคะ?” นิโคลาเข้าไปหาโจเอลและถามอย่างรู้ทัน

“แล้วจะเป็นไรไป ถ้าผมจะพาลูกสาวของฉันไปที่ออฟฟิศ?” โจเอลขมวดคิ้วเข้าหากัน

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ” นิโคลาระงับความไม่พอใจที่อยู่ลึกภายในใจ เธอพูดพร้อมกับยิ้มออกมา “แคทเธอรีน วันนี้ฉันซื้อเสื้อผ้ามาให้เธอหลายชุดเลยนะ บางทีเสื้อผ้าพวกนั้นอาจจะไม่มีวางขายในเมลเบิร์น ไปลองเสื้อผ้าตอนนี้เลย ถ้าคืนนี้คุณชายฮิลล์คนโตมา เธอจะแต่งตัวซอมซ่อไม่ได้นะ”

“ไปเถอะลูก” ในที่สุดโจเอลก็เลิกรังเกียจภรรยาของเขา

เมื่อแคทเธอรีนขึ้นมาข้างบนแล้วเปิดประตูตู้เสื้อผ้าออก เธอยิ้มออกมาเมื่อได้เห็นเสื้อผ้าที่อยู่ด้านใน

แน่นอนว่าเสื้อผ้าพวกนี้เป็นเสื้อผ้ามียี่ห้อ ทว่า เสื้อผ้าทั้งหมดนี้วางขายมาหลายปีแล้ว แต่ก็ขายไม่ออกเพราะเป็นแฟชั่นที่ล้าสมัย ถ้าเธอต้องสวมเสื้อผ้าแบบนี้ไปพบกับบุคคลสำคัญในแคนเบอร์รา เธอจะต้องถูกหัวเราะเยาะเป็นแน่

แต่อย่างไรก็ตาม มันก็ไม่ได้สำคัญอะไรกับเธอ เพราะเธอมั่นใจในความสวยของเธออยู่แล้ว

20 นาทีต่อมา หญิงสาวเดินลงบันได

นิโคลาและเมลานี่ เธอหวังให้เธอดูเชยเพราะเสื้อผ้าที่เธอสวม กลับกลายเป็นว่าต้องตกตะลึงแทน

เธอสวมพัพฟ์เฟอร์แจ็คเก็ตสีเทาตัวยาวที่นิโคลาซื้อมา เสื้อแจ็คเก็ตใหญ่มากจนดูเหมือนเธอห่มผ้าห่มเอาไว้ ไม่แปลกใจเลย คนทั่ว ๆ ไปที่ใส่แจ็คเก็ตตัวนี้จะต้องดูไม่ได้