คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 276

ใบหน้าของแคทเธอรีนค่อย ๆ ซีดเผือดลง

หญิงสาวรู้สึกจุกที่ในอก ซึ่งทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวด ถ้าเป็นไปได้ เธอหวังว่าเธอจะไม่ต้องเจอเขาอีกแล้วในชีวิตของเธอ

“คุณชายฮิลล์คนโตมาแล้ว!” เมลานี่เดินนวยนาดเข้าไปหาฌอนแล้วคล้องแขนของเขา ราวกับพวกเขาเป็นคู่รักแรกแย้ม

“ครับ” ฌอนขมวดคิ้วน้อย ๆ กำลังสงสัยว่าผู้หญิงคนนี้เป็นอะไร พวกเขาเพิ่งเต้นรำด้วยกันเมื่อวานนี้ ทว่าเธอกลับทำตัวใกล้ชิดสนิทสนมกับเขาราวกับว่าพวกเขาคบหากันมานานแล้ว

ขณะที่เขากำลังจะสลัดเธอออกจากการเกาะกุม โจเอลและนิโคลาก็เข้ามาหาเขา

“สวัสดีคุณชายฮิลล์” โจเอลเขย่ามือกับฌอนอย่างสุภาพ

“สวัสดีครับคุณลุงโจเอล เป็นครั้งแรกที่ผมมาพบคุณลุง ขอโทษที่มารบกวนครับ”

เมื่อพูดถึงความสัมพันธ์กับโจเอล ฌอนนับถือและให้เกียรติเขา

“ไม่เป็นไร เป็นเกียรติของเราที่คุณมาที่นี่” นิโคลารีบตอบพลางระบายยิ้ม

โจเอลมองภรรยาของเขาอย่างจนปัญญา จากนั้นเขาจึงตอบอย่างสุภาพ “เข้ามานั่งข้างในเถอะ ข้างนอกอากาศหนาว”

โจเอลและนิโคลาเดินนำเขาเข้าไป

ก่อนที่แคทเธอรีนจะทันได้ออกไป ฌอนก็เข้ามาถึงตัวเธอ แล้วพวกเขาก็สบตากัน เมื่อเธอสบตากับเขา เธอรีบมองไปทางอื่น เธอกลัวว่ายิ่งเธอมองเขานานเท่าไร เธอจะยิ่งรู้สึกเจ็บปวดมากขึ้นเท่านั้น

ยิ่งไปกว่านั้น ความรู้สึกของเธอในตอนนี้เองก็สับสนวุ่นวายไปหมด

ดวงตาสีเข้มของฌอนหรี่ลงเมื่อเขามองเห็นเธอ ในตอนนั้นเอง ความรู้สึกที่ยากจะบรรยายก็ครอบงำภายในเบื้องลึกหัวใจของเขา

ทว่า เขาเก็บซ่อนมันไว้เป็นอย่างดีจนไม่มีใครล่วงรู้ได้ ทุกคนเห็นเพียงเขาจ้องมองไปที่แคทเธอรีนตาไม่กะพริบขณะที่ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น

เมื่อสังเกตเห็นแบบนั้น เมลานี่ก็รู้สึกอิจฉาอยู่ลึก ๆ เธอกอดแขนของฌอนและพูดขึ้นด้วยใบหน้าไม่พอใจ “คุณชายฮิลล์ คุณมองอะไรอยู่คะ? นี่คือลูกสาวนอกสมรสของคุณพ่อฉันเองค่ะ พวกเขาเพิ่งได้มาพบกัน แต่เราไม่ได้มีแม่คนเดียวกันหรอกนะคะ”