คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 283

แคทเธอรีนทำได้เพียงเปลี่ยนเสื้อผ้าของเธอและเตรียมตัว เมื่อเธอลงมาที่ชั้นล่าง เธอบังเอิญเจอเมลานี่ที่เพิ่งกลับมา

“ดึกขนาดนี้เธอกำลังจะไปที่ไหน? อย่าบอกนะว่าเธอกำลังจะออกไปหลอกพวกผู้ชาย?” คำพูดของเมลานี่ไม่น่าพอใจมาก

“เพื่อนของฉันเมา ฉันเลยจะไปรับเธอ” แคทเธอรีนไม่สามารถถูกรบกวนจากการมองเมลานี่ได้อีก และขับรถตรงไปที่ท่าเรือ

มีเรือยอร์ชลำใหญ่จอดเทียบท่ามากมายที่นี่

เธอพบเรือหนึ่งในลำที่ใหญ่ที่สุดและขึ้นไปด้านบน ด้านในมีความร้อนเกิดขึ้นและมีผู้ชายกับผู้หญิงจำนวนมากอยู่ที่นั่น ผู้หญิงทุกคนสวมบิกินี บรรยากาศในนั้นทำให้แคทเธอรีนต้องเอามือล้วงกระเป๋า เธออยากโทรหาโจเอล

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เธอจะสามารถกดเบอร์โทรศัพท์ ทันใดนั้นมีผู้ชายคนหนึ่งวิ่งมาหาเธอจากทางด้านหลังและจับร่างเธอไว้ เขาคว้าโทรศัพท์ของเธอไปและลากเธอขึ้นไปชั้นบน

แคทเธอรีนดิ้นรนอย่างหนัก แต่ไม่สามารถหลุดออกมาได้ เธอรู้แล้วว่าเธอตกหลุมพราง แต่มันยังไม่นานเลยตั้งแต่ที่เธอเหยียบเท้าก้าวเข้ามาในแคนเบอร์รา เธอยังไม่ได้ทำให้ใครขุ่นเคืองใจ อาจจะเป็นนิโคลา?

หลังจากมาถึงชั้นบน เธอเห็นชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งกำลังสวมเสื้อโค้ทหนังสีดำนั่งอยู่บนโซฟาอย่างเกียจคร้าน ชายหนุ่มมีคิ้วคมและผมเรียบร้อย ตาของเขาเป็นประกายและเขามีริมฝีปากอวบอิ่ม เขาเป็นผู้ชายคนเดียวกับที่เธอเห็นที่ร้านอาหารก่อนหน้านี้

“คือคุณนั่นเอง” แคทเธอรีนตกตะลึง “ฉันไม่เคยเจอคุณมาก่อนและฉันไม่เคยทำให้คุณไม่พอใจด้วย”

“คุณไม่เคยทำให้ผมไม่พอใจ แต่คุณทำให้เพื่อนผมไม่พอใจ” ร็อดนีย์ยืนขึ้นอย่างช้า ๆ มือของเขาเกี่ยวไปที่เข็มขัด ใบหน้าหล่อเหลาของเขาเต็มไปด้วยความเย็นชา “คุณดูดีมาก ไม่สงสัยเลยที่คุณสามารถหลอกฌอนได้”

“คุณเป็นเพื่อนของฌอน?” ในที่สุดแคทเธอรีนก็เข้าใจและพูดอย่างโกรธเคืองว่า “นั่นเป็นเรื่องของฉันและฌอน เพื่อนของฉันอยู่ที่ไหน? เธอเป็นพนักงานคนหนึ่งของบริษัทคุณ”

“ผมไม่ได้ขาดแคลนพนักงาน การหายไปของเธอไม่ได้สร้างความแตกต่างอะไร” รอยยิ้มของร็อดนีย์สวยงามมาก แต่มันทำให้คนอื่นรู้สึกหนาวเหน็บ “ถ้าคุณอยากเจอเธออีกครั้ง นั่นมันก็ขึ้นอยู่กับคุณ”

“คุณอยากให้ฉันทำอะไร?” แคทเธอรีนกัดฟันและถาม

“ใส่นี่ แล้วลงไปเต้นที่ชั้นล่างให้ทุกคนได้เห็น ผมจะปล่อยคุณและเพื่อนของคุณไปถ้าคุณเต้นจนกว่าทุกคนจะยอมให้รางวัลคุณด้วยเงิน 10,000 ดอลล่าร์” ร็อดนีย์หยิบชุดกระต่ายน้อยเพลย์บอยขึ้นมาและโยนมันไปตรงหน้าเธอ