คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 284

ฟันของแคทเธอรีนกระทบกันด้วยความโกรธ เพราะเขาจงใจบอกว่าเธอจะหยุดเต้นหลังจากได้รับเงิน 10,000 ดอลล่าร์ ใครจะรู้ว่าเธอจะใช้เวลานานเท่าไหร่ในการทำเงินจำนวนนั้น?

อย่างแน่นอน พวกผู้ชายหัวเราะ “ถ้าอย่างนั้น พวกเราต้องให้รางวัลเธอน้อยลงนัสิ เพื่อที่พวกเราจะได้สนุกกับมันได้นานขึ้น”

“ใช่เลย เรามาใช้เวลาของเราและดูกันเถอะ”

ผู้คนกำลังดู เธอค่อย ๆ พันตัวเองไปรอบ ๆ เสาและเต้น เธอสามารถเต้นได้ แต่เธอรู้ว่ายิ่งเธอเต้นดีต่อหน้าผู้คนมากเท่าไหร่ เธอก็ทำให้พวกเขาเสียสติมากเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม เธอละเลยที่จะนึกถึงรูปร่างสูงโปร่งและความงามที่น่าทึ่งของตัวเอง แม้ว่าเธอจะเต้นอย่างไม่เต็มใจ แต่ทุก ๆ การเคลื่อนไหวที่เธอทำในชุดกระต่ายน้อยเป็นการยั่วยวนอย่างแรงกล้าต่อพวกผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า

ร็อดนีย์บันทึกวีดีโออย่างสนุกสนานและส่งมันไปให้ฌอน [ฌอน ฉันกำลังช่วยนายสั่งสอนผู้หญิงคนนี้]

…

ในคฤหาสน์ของครอบครัวฮิลล์

ฌอนที่กำลังจะหลับ ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าสมองของเขาสว่างขึ้นมาราวกับจุดไฟเมื่อเขาเห็นวิดีโอ

ในวีดีโอมีผู้หญิงคนหนึ่งแต่งตัวในชุดกระต่ายน้อยสีแดง ผ้าผืนน้อยที่ปกคลุมอยู่นั้นดูน่าสงสารมาก

ผิวของเธอขาวราวกับหิมะ และใบหน้าเล็กของเธอก็งดงามและล่อตาล่อใจราวกับดอกกุหลาบสีแดงที่เปราะบาง เอวของเธอส่ายไปมาเล็กน้อยและขาข้างหนึ่งก็ถูกพันรอบเสาเหล็ก

ฌอนคิดแต่เพียงว่ามีผู้ชายหลายคนที่กำลังมองเธอ และเขารู้สึกโกรธมากอย่างบอกไม่ถูก

เขาโทรหาร็อดนีย์แต่พบว่าไอ้สารเลวนั่นกำลังติดสายอื่นอยู่

ให้ตายเถอะ!