ฟันของแคทเธอรีนกระทบกันด้วยความโกรธ เพราะเขาจงใจบอกว่าเธอจะหยุดเต้นหลังจากได้รับเงิน 10,000 ดอลล่าร์ ใครจะรู้ว่าเธอจะใช้เวลานานเท่าไหร่ในการทำเงินจำนวนนั้น?
อย่างแน่นอน พวกผู้ชายหัวเราะ “ถ้าอย่างนั้น พวกเราต้องให้รางวัลเธอน้อยลงนัสิ เพื่อที่พวกเราจะได้สนุกกับมันได้นานขึ้น”
“ใช่เลย เรามาใช้เวลาของเราและดูกันเถอะ”
ผู้คนกำลังดู เธอค่อย ๆ พันตัวเองไปรอบ ๆ เสาและเต้น เธอสามารถเต้นได้ แต่เธอรู้ว่ายิ่งเธอเต้นดีต่อหน้าผู้คนมากเท่าไหร่ เธอก็ทำให้พวกเขาเสียสติมากเท่านั้น
อย่างไรก็ตาม เธอละเลยที่จะนึกถึงรูปร่างสูงโปร่งและความงามที่น่าทึ่งของตัวเอง แม้ว่าเธอจะเต้นอย่างไม่เต็มใจ แต่ทุก ๆ การเคลื่อนไหวที่เธอทำในชุดกระต่ายน้อยเป็นการยั่วยวนอย่างแรงกล้าต่อพวกผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า
ร็อดนีย์บันทึกวีดีโออย่างสนุกสนานและส่งมันไปให้ฌอน [ฌอน ฉันกำลังช่วยนายสั่งสอนผู้หญิงคนนี้]
…
ในคฤหาสน์ของครอบครัวฮิลล์
ฌอนที่กำลังจะหลับ ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าสมองของเขาสว่างขึ้นมาราวกับจุดไฟเมื่อเขาเห็นวิดีโอ
ในวีดีโอมีผู้หญิงคนหนึ่งแต่งตัวในชุดกระต่ายน้อยสีแดง ผ้าผืนน้อยที่ปกคลุมอยู่นั้นดูน่าสงสารมาก
ผิวของเธอขาวราวกับหิมะ และใบหน้าเล็กของเธอก็งดงามและล่อตาล่อใจราวกับดอกกุหลาบสีแดงที่เปราะบาง เอวของเธอส่ายไปมาเล็กน้อยและขาข้างหนึ่งก็ถูกพันรอบเสาเหล็ก
ฌอนคิดแต่เพียงว่ามีผู้ชายหลายคนที่กำลังมองเธอ และเขารู้สึกโกรธมากอย่างบอกไม่ถูก
เขาโทรหาร็อดนีย์แต่พบว่าไอ้สารเลวนั่นกำลังติดสายอื่นอยู่
ให้ตายเถอะ!
“เธอรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร? อย่าตายด้านหน่อยเลยน่า” คุณชายเคลลี่ลูบไล้ใบหน้าของเธอ
“ขอโทษค่ะ ดิฉันแค่รับผิดชอบการเต้นสำหรับคืนนี้” แคทเธอรีนหันศีรษะเพื่อหลีกเลี่ยงเขา เธอแค่อยากผ่านคืนนี้ไปด้วยความสงบ ตอนนี้ทุกอย่างมันมาถึงจุดนี้แล้ว ไม่เพียงแต่เธอไม่สามารถบอกว่าเธอเป็นลูกสาวของโจเอล แต่เธอต้องซ่อนตัวตนของเธอเช่นกัน มิฉะนั้นเธออาจทำลายชื่อเสียงของครอบครัวยูล
“เอาน่า ตราบใดที่เธอดื่มแก้วนี้ในครั้งเดียว ฉันจะให้รางวัลเธอหนึ่งพันเหรียญ” คุณชายเคลลี่เขย่าแก้วที่เต็มไปด้วยเหล้า
แคทเธอรีนยิ้มอย่างมีเลศนัย “แค่หนึ่งพันเหรียญ?”
“เป็นความผิดของคุณที่ทำให้คุณชายฮิลล์โกรธเคือง ฉันให้คุณแค่หนึ่งพันเหรียญเพราะคุณแต่งตัวชุดนั้น” คุณชายเคลลี่หัวเราะเบา ๆ ชายหนุ่มทุกคนที่อยู่ที่นี่ก็คิดแบบเดียวกัน
แคทเธอรีนมองที่แก้วอย่างเงียบ ๆ ไม่กี่นาทีต่อมา เธอรับแก้วมาและกลืนทุกอย่างอึกใหญ่ในอึกเดียว
มันเป็นครั้งแรกของเธอที่ดื่มเหล้าที่แรงขนาดนี้ แอลกอฮอล์พุ่งลงไปที่ท้องของเธอราวกับไฟที่เผาไหม้ แต่เธอทำได้เพียงอดทนกับมันและคืนแก้วเขาอย่างสงบนิ่ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...