คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 293

คุณย่ายูลพยักหน้าอย่างพึงพอใจ “นั่นเป็นวิธีคิดที่ดี คุณชายฮิลล์คนโตกำลังมองหาภรรยาจากครอบครัวที่ดี ครอบครัวยูลของเราไม่ได้ขาดเงินทองหรือจิวเวลรี ดังนั้นอย่าเป็นเหมือนผู้หญิงที่อยู่ข้างนอกซึ่งไม่รู้ว่าการประพฤติที่ดีเป็นอย่างไร”

“ใช่แล้ว ไม่เหมือนคนบางคนที่ยิ้มอย่างมีความสุข ทั้งยังไม่สามารถละสายตาไปได้เมื่อเห็นจิวเวลรี” คุณป้าเหลือบมองแคทเธอรีนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยการเยาะเย้ย

กลุ่มคนหัวเราะเบา ๆ จากนั้นโจเอลก็แสดงความไม่พอใจของเขาออกมาทันที เขากำลังจะตำหนิคนพวกนั้น

ทันใดนั้นเอง แคทเธอรีนก็ยิ้มและพูดว่า “ใช่ค่ะ ดิฉันมีความสุขจริง ๆ ที่ได้รับจิวเวลรีราคาแพงเช่นนี้ แต่ไม่ใช่เพราะราคาของมัน เหตุผลหลักเลยก็คือ เพราะคุณย่าเป็นคนมอบให้แก่ฉัน”

เธอหยุดลง แล้วดวงตาสวยงามที่มีน้ำตาคลอของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดงในทันใด

“ระหว่างทางที่มาที่นี่ ดิฉันรู้สึกไม่สบายใจ ดิฉันต่างจากเมลานี่ และถูกคุณตาคุณยายเลี้ยงมาตั้งแต่เด็ก เมลานี่เป็นคนร่าเริงและน่ารัก แต่ดิฉันไม่รู้จักการทำให้คนอื่นพอใจเป็นอย่างไร ดิฉันถูกเลี้ยงดูจากคุณป้าและคุณลุง จึงไม่มีใครสอนดิฉันว่าจะอยู่ร่วมกับครอบครัวได้อย่างไร ดิฉันกลัวว่าคุณย่าและคุณปู่จะไม่ชอบดิฉัน แต่ช่างโชคดีจริง ๆ ค่ะ… โชคดีที่ของขวัญจากคุณย่าชิ้นนี้ทำให้ดิฉันรู้ว่าท่านยังมีดิฉันอยู่ในใจ”

เธอมองไปที่คุณย่ายูลเมื่อเธอพูดจบ ขณะรู้สึกซาบซึ้ง

ตอนแรกคุณย่ายูลดีใจมากที่ลูกชายของเธอมีลูกสาวเพิ่มขึ้น แต่หลังจากได้ยินคำพูดของแคทเธอรีน เธอก็รู้สึกปวดใจกับหลานสาวคนนี้ทันที ทั้งยังรู้สึกละอายใจเล็กน้อย ที่เธอแค่สุ่มเลือกเครื่องประดับ แต่หลานสาวของเธอกลับร้องไห้ออกมา

คุณย่ายูลยิ่งรู้สึกอยากแก้ตัวและรีบโบกมือให้เธอให้เข้ามา “มานั่งข้างย่าเถอะ เธอเป็นหลานสาวของครอบครัวยูล แต่เธอกลับต้องเจ็บปวดเป็นอย่างมาก ลุงและป้าของเธอไม่ได้ดูแลอย่างดีใช่ไหม?”

“ก่อนหน้านี้พวกเขาดีต่อดิฉันมาก แต่หลังจากที่พวกเขาได้ลูกสาวของตัวเองกลับมา พวกเขาก็เฉยเมยต่อดิฉันมากขึ้น พวกเขายังขังดิฉันไว้ในคฤหาสน์เก่า และบังคับให้ฉันทานอาหารบูดทั้งยังดื่มน้ำค้างคืน” แคทเธอรีนพูดด้วยน้ำตาคลอเบ้า

“ฉันได้ยินมาว่าครอบครัวโจนส์ค่อนข้างมีฐานะดี เธอกำลังโกหกใช่ไหม?” เมลานี่เห็นคุณย่าจับมือแคทเธอรีนจึงทนไม่ไหวอีกต่อไป

“นั่นน่ะสิ” คุณป้าเสริมต่อทันที “ลุงและป้าของเธอเลี้ยงดูเธอมานะ เธอพูดแบบนี้ได้อย่างไร?”

“ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าคุณไม่เชื่อดิฉัน คุณสามารถไปตรวจสอบได้ ที่โรงพยาบาลมีบันทึกการรักษาของดิฉันอยู่ค่ะ” แคทเธอรีนยิ้มอย่างโศกเศร้า