“คุณเป็นผู้หญิงขี้โกหก จำได้ไหม ว่าคุณเป็นคนขอสิ่งนี้เอง!” ฌอนพูดและจูบเธออย่างดุเดือด
เมื่อต้องเผชิญกับจูบที่ดุเดือดของชายหนุ่ม แคทเธอรีนพยายามผลักเขาออกไป แต่ก็ไม่เป็นผล
เธอรู้ว่าเธอไม่สามารถทำแบบนี้ต่อไปได้ ในอนาคตเธอจะเผชิญหน้ากับเวสลีย์ได้อย่างไร?
เธอกัดริมฝีปากของเขาอย่างแรง เลือดไหล เขาส่งเสียงด้วยความเจ็บปวด
แคทเธอรีนใช้โอกาสนี้ผลักเขาออกไป ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเปราะบางและช่วยไม่ได้ “ฌอน ฮิลล์ ถ้าคุณบังคับฉันแบบนี้ ฉันจะเอาหัวโขกอ่างอาบน้ำ!”
“ได้สิ เอาเลย!” ดวงตาของฌอนไม่มีความเห็นอกเห็นใจใด ๆ “ผมแค่โทรหาคุณลุงโจเอลพรุ่งนี้ และบอกเขาว่าลูกสาวของเขาพยายามจะเกลี้ยกล่อมผม แต่แล้วเธอก็ตัดสินใจฆ่าตัวตายด้วยความอับอายเพราะเธอถูกผมปฏิเสธ”
แคทเธอรีน “...”
ตาของเธอแดง ในโลกนี้มีผู้ชายที่น่ารังเกียจเช่นนี้ได้อย่างไร? เธอไม่อยากเกี่ยวข้องกับเขาจริง ๆ แต่ทำไมเขาถึงไม่ยอมปล่อยเธอไปนะ?
ด้วยความโกรธที่มากเกินไป น้ำตาของเธอจึงไหลออกมา
“ฌอน ฮิลล์ ฉันเกลียดคุณ!” เธอตะโกนใส่เขา ตบตีไหล่เขาอย่างควบคุมไม่ได้
ฌอนหลับตาลงและมองที่เธอ คิ้วของหญิงสาวขมวดด้วยความโกรธ และเธอคงไม่รู้ตัวว่าเธอดูเหมือนผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่กำลังแสดงอารมณ์โมโหใส่แฟนของเธออยู่ในตอนนี้
“ก็ได้ ๆ เงียบซะ!”
...
ผ่านไปมากกว่าสิบนาที แคทเธอรีนก็คลานออกมาจากห้องน้ำ
ฌอนมองไปที่แผ่นหลังของเธอขณะที่เธอจากไป และมุมปากของเขาก็ยกขึ้นอย่างพึงพอใจ
สิบนาทีต่อมา เมื่อเขาผูกเสื้อคลุมและลงไปชั้นล่าง เขาก็เห็นแคทเธอรีนยืนอยู่ข้างเครื่องซักผ้า เสื้อผ้าที่เปียกของเธอกำลังถูกซักและทำให้แห้ง และเธอกำลังสวมเสื้อตัวใหญ่ของเขา เธอไม่ได้ใส่กางเกงของเขาเพราะมันใหญ่เกินไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...