คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 3

เรื่องราวพลิกกลับอย่างรวดเร็ว จนแคทเธอรีนสงสัยว่าเธอดื่มมากเกินไปหรือเปล่า

ความคิดนั้นยังคงอยู่ จนกระทั่งเฟรยามาแตะที่ไหล่ของเธอ เธอพูดขึ้นด้วยความเห็นอกเห็นใจ “ไม่ต้องอารมณ์เสียไปหรอก มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะกุมหัวใจของผู้ชายที่ร่ำรวยและหล่อเหลา พยายามเข้านะ—“

“ไม่ เขาบอกกับฉันว่าให้ไปเจอกับเขาที่ทางเข้าสำนักงานทะเบียนในวันพรุ่งนี้เวลา 10:00 น.” แคทเธอรีนตอบกลับไปด้วยท่าทางที่ดูงุนงง

“...”

เฟรยายังคงเงียบอย่างน่าประหลาด สักครู่หนึ่งหลังจากนั้นเธอจึงหัวเราะออกมา “ขอแสดงความยินดีด้วยที่จะได้เป็นป้าของอีธาน!”

แคทเธอรีนถามขึ้น “เธอเชื่อเขาด้วยเหรอ?”

เฟรยาหยิกแก้มของที่นุ่มนิ่มของแคทเธอรีนอย่างแรง

“ทำไมจะไม่? ได้โปรดเถอะ ด้วยภาพลักษณ์ที่บริสุทธิ์ผุดผ่องตามธรรมชาติของเธอ เธอสามารถเอาชนะสาว ๆ คนอื่นในวงการบันเทิงได้อย่างง่ายดาย ถ้าฉันเป็นผู้ชายนะ ฉันจะตกหลุมรักเธอตั้งแต่แรกเจอ ไปดื่มฉลองให้กับการแต่งงานของเธอกันเถอะ”

แคทเธอรีนสงสัยจริง ๆ ว่าเฟรยาดื่มเข้าไปมากเท่าไรขณะที่เธอไม่อยู่

อย่างไรก็ตาม แคทเธอรีนเริ่มจะมีอาการเมาค้างหลังจากที่ดื่มแอลกอฮอล์เข้าไปในตอนนี้ เธอรู้สึกว่าหัวของเธอหนักอึ้งไปหมด

Bentley Mulsanne ค่อย ๆ เคลื่อนตรงมายังทางเข้าของผับ

พนักงานรับฝากรถเปิดประตู และตามมาด้วยฌอนที่เดินขึ้นไปนั่งที่เบาะหลัง เขาปลดกระดุมของเสื้อเชิ้ตที่หน้าอกลงสองเม็ดขณะที่เอนหลังพิงเบาะหนังด้วยท่าทางเกียจคร้าน “ฉันบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าอย่างทำอะไรให้มันเป็นจุดสนใจนัก?”

เฮดลีย์ ยัง ตอบกลับมาด้วยความสุภาพ “นี่เป็นรถที่ถูกที่สุดในคฤหาสน์ตระกูลฮิลล์แล้วครับ”

ฌอนขมวดคิ้วเข้าหากันเล็กน้อย “มีใครรู้แล้วบ้างว่าฉันอยู่ที่เมลเบิร์น?”

“ไม่มีใครนอกจากท่านผู้หญิงครับ”

คิ้วของฌอนคลายออกจากกัน ดูจากท่าทางนั้นแล้ว การปรากฏตัวของผู้หญิงในตอนนี้เป็นเรื่องบังเอิญอย่างแท้จริง “ไปสืบว่าคน ๆ นี้เป็นใคร ฉันต้องการรู้ข้อมูลของเธอก่อนเช้า”

แสงอาทิตย์ยามเช้าสาดส่องลอดผ่านผ้าม่านเข้ามา

แคทเธอรีนที่ยังคงหลับสนิทอยู่ถูกปลุกขึ้นมาด้วยเสียงที่ดังมาจากด้านนอก

เมื่อเธอลืมตาขึ้น เธอเห็นว่าอีธานกำลังเปิดประตูและก้าวเข้ามาในห้องของเธอ

เฟรยาที่เดินตามเขาเข้ามาในห้องตะโกนขึ้น “นี่เป็นบ้านของฉันนะ! นายกำลังบุกรุกบ้านของฉันอยู่!”

“จริง ๆ ด้วย เธออยู่ที่นี่” อีธานจ้องไปที่แคทเธอรีนที่มีดวงตาแดงก่ำและผมยุ่งเล็กน้อย

แคทเธอรีนเพิ่งตื่นนอนได้สักพัก ดวงตาของเธอแสดงออกถึงความหดหู่

“พวกเธอทั้งสองคนควรจะคุยกันดี ๆ มันไม่ใช่เรื่องง่ายแม้จะอยู่ด้วยกันมานานหลายปี” หลังจากที่คิดได้ เฟรยาก็หันหลังกลับและออกไปพร้อมกับปิดประตูตามหลังเธอ

บรรยากาศภายในห้องเต็มไปด้วยความเงียบ อีธานนั่งลงที่ขอบเตียงพลางยื่นมือไปสัมผัสผมของเธอ