คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 321

แคทเธอรีนรู้สึกโกรธ ฌอนต้องหน้าด้านแค่ไหนกันถึงได้กล้าตามเธอไปแบบนี้!

หญิงสาวลบข้อความออกทันที ทว่าสักครู่หนึ่ง ฌอนก็ส่งวีดิโอที่เธอใส่ชุดกระต่ายเต้นอยู่มาให้เธอ

แคทเธอรีนขบเคี้ยวเขี้ยวฟัน เธอหันไปพูดกับเวสลีย์ “ฉันเพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่าฉันต้องไปพบกับคุณย่าเพื่อจัดการเรื่องบางอย่างน่ะค่ะ คุณไม่ต้องไปส่งฉันที่บ้านแล้วนะคะ”

“...อ๋อ ครับ โทรหาผมด้วยถ้าคุณกลับแล้ว” หลังจากที่เตือนเธอแล้ว เวสลีย์จึงมองตามเธอที่เดินจากไป จู่ ๆ ใบหน้าหล่อเหลาของเขาก็กลับกลายเป็นเคร่งขรึม

...

สิบนาทีต่อมา แคทเธอรีนก็พบรถสปอร์ตคันสีดำของฌอนที่ข้างถนน เมื่อหญิงสาวขึ้นไปบนรถ เธอมองไปรอบ ๆ ราวกับว่ากลัวใครจะจับได้

“ทำไมเหรอ? คุณกลัวว่าเวสลีย์จะมาเห็นเข้าหรือไง?”

ฌอนคีบบุหรี่เอาไว้ที่ระหว่างนิ้วมือขณะที่มือของเขาวางอยู่บนพวงมาลัย ท่ามกลางควันบุหรี่ คิ้วเข้มของเขาเลิกขึ้นด้วยท่าทางเยาะเย้ย

ในตอนนั้นเอง ที่แคทเธอรีนรู้สึกเกลียดเขาเข้าไส้ แม้แต่ใบหน้าของเธอก็ถอดสีลงด้วย “คุณชายฮิลล์ คุณจำไม่ได้เหรอ ว่าเมื่อกี้นี้คุณเข้าไปในสถานที่จัดงานกับแฟนของคุณและว่าที่แม่ยายของคุณด้วยท่าทางเปิดเผยใหญ่โต? ตอนนี้ทุกคนรู้กันหมดแล้ว ว่าคุณเป็นแฟนของเมลานี่ ถ้ามีคนเห็นว่าฉันขึ้นมาบนรถของคุณ พวกเขาจะเข้าใจผิดเอาได้ว่าฉันกำลังยั่วคุณอยู่”

“หึงหรือไง?” ดวงตาที่เฉียบคมของฌอนจับจ้องมาที่เธอ

แคทเธอรีนประชดด้วยการตอบด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น “ฉันไม่เป็นเดือดเป็นร้อนหรอกค่ะ ทำไมคุณถึงอยากเจอฉันล่ะคะ? ถ้าไม่มีอะไรมาก ฉันจะได้ไปซะตอนนี้”

หญิงสาวทำราวกับว่าเธอถูกบังคับให้อยู่ที่นี่ ใบหน้าของเธอเผยให้เห็นถึงความอดทนที่กำลังจะหมดลง

ทุกวันนี้ฌอนรู้สึกเครียดมาก ในตอนนั้นเอง ความรู้สึกรำคาญใจที่สั่งสมอยู่ภายในของเขาก็ระเบิดออกมา เขาจับข้อมือของเธอและพูดจาเยาะเย้ยเธอ “ตอนนี้เวสลีย์กลับมาแล้วนี่ คุณเลยไม่อยากเจอผมอีกต่อไปแล้วใช่ไหม? แคทเธอรีน ถ้าคุณยังทำตัวกวนโมโหต่อหน้าผมอีก ผมจะไล่คุณกับเวสลีย์ออกจากแคนเบอร์รา”

“พอสักทีเถอะ” แคทเธอรีนรู้สึกผิดหวังกับเขามากเสียจนเธอต้องหนีออกจากเงื้อมมือของเขา ดวงตาของเธอแดงก่ำ “เมื่อกี้นี้คุณยังฉีกหน้าฉันในงานเลี้ยงมามากพอแล้วนะ คุณจะเลิกทำก็ต่อเมื่อฉันฆ่าตัวตายใช่ไหม?”

“คุณจะฆ่าตัวตายจริง ๆ เหรอ? ผู้หญิงอย่างคุณเนี่ยนะจะยอมฆ่าตัวตาย?” ฌอนบีบแก้มของเธอด้วยมือซ้าย ถ้อยคำที่ออกจากริมฝีปากบางของเขาช่างโหดร้ายกว่าเมื่อก่อนมาก

แววตาของแคทเธอรีนเต็มไปด้วยความคับแค้นใจ “ฉันเกลียดคุณ ฌอน คุณเป็นผู้ชายที่โง่ที่สุดเท่าที่ฉันเคยพบเจอมา”