คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 320

โจเอลพูดขึ้นในทันที “เขาเป็นคู่หมั้นของแคทเธอรีนจากโกลเด้น คอร์ปอเรชั่น...”

“ไม่เคยได้ยินเลย” ฌอนมองไปทางอื่น สายตาของเขาจับจ้องอยู่ที่ถ้วยกาแฟซึ่งอยู่ต่อหน้าเขา “ใคร ๆ ก็สามารถนั่งที่เก้าอี้แถวหน้าของตระกูลยูลได้ใช่ไหมครับ?”

ด้วยเหตุนั้น ใบหน้าอันหล่อเหลาของเวสลีย์ก็กลับเป็นซีดเผือดลงทันที แววตาของเขาฉายแววเคร่งขรึมออกมา

แคทเธอรีนรู้สึกราวกับว่าถูกตบหน้า หญิงสาวถูกทิ้งให้อยู่ในสภาพที่น่าขายหน้า

เมลานี่หัวเราะกับตัวเอง “แน่นอนค่ะ ดูสิคะคุณชายฮิลล์เป็นใคร ไม่ใช่ทุกคนที่จะนั่งกับเขาได้สักหน่อย”

คุณผู้หญิงยูลรู้สึกอับอาย อย่างไรเธอก็เป็นคนขอให้เขานั่งตรงนี้

“ผมไปที่โต๊ะอื่นก็ได้ครับ” เวสลีย์ลูบหลังมือของแคทเธอรีนเบา ๆ จากนั้นเขาก็หันหลังกลับแล้วเดินไปยังโต๊ะอื่น

“รอก่อนค่ะ ฉันจะไปกับคุณด้วยค่ะ ยังไง… ฉันก็ไม่คู่ควรที่จะนั่งกับคุณชายฮิลล์คนโตเหมือนกัน” แคทเธอรีนตามเวสลีย์ไป ในที่สุดพวกเขาทั้งสองคนก็นั่งลงที่โต๊ะอื่น

ฌอนกัดริมฝีปากบางของเขาขณะที่เขานั่งลงบนเก้าอี้แถวหน้า ใบหน้าหล่อเหลาของเขาไม่ได้แสดงความยินดียินร้ายอะไรออกมาในขณะที่คิ้วค่อย ๆ ขมวดเข้าหากัน

ทุกคนสามารถบอกได้เลยว่าคุณชายฮิลล์คนโตกำลังอารมณ์เสีย ลึก ๆ แล้ว นายท่านยูลกำลังรู้สึกโกรธแคทเธอรีนมาก หลังจากนั้น เขาก็แสร้งทำเป็นยิ้มออกมาแล้วพูดขึ้น “ฉันขอโทษจริง ๆนะคุณชายฮิลล์ แคทเธอรีนยังเด็ก อย่าลดตัวลงไปหาเธอเลย เธอเป็นแค่ลูกนอกสมรสที่มาจากต่างจังหวัด เธอเลยค่อนข้างไม่มีมารยาท”

“คุณพ่อครับ...” ใบหน้าของโจเอลแดงก่ำเพราะความอับอาย เขาทนไม่ได้อีกต่อไปแล้ว

“หุบปาก” นายท่านยูลมองไปที่โจเอล จากนั้นเขาก็ขยิบตาส่งสัญญาณให้เมลานี่

เมลานี่กอดแขนของฌอนเอาไว้ทันที และแสดงท่าทางออดอ้อนออกมา “คุณชายฮิลล์คะ ฉันสัญญาว่าคุณจะไม่ได้เห็นพวกเขาทั้งสองคนอีก เมื่อคุณมาเยี่ยมตระกูลยูลในคราวหน้า”

“ใช่ ใช่ ไม่ว่าจะเป็นโอกาสใดก็ตาม พวกเขาจะไม่ได้อยู่ใกล้ ๆ คุณทุกหนทุกแห่ง” นายท่านยูลทำทุกวิถีทางเพื่อเอาอกเอาใจฌอน

ฌอนขบริมฝีปากบางของเขา ๆ ซึ่งดูเหมือนมีความหมายว่าตกลง ความจริงแล้ว คนที่สนิทสนมกับเขาต่างทราบกันดีว่าลึก ๆ แล้ว เขากำลังรู้สึกโมโห

แคทเธอรีนซึ่งนั่งอยู่ตรงโต๊ะตัวอื่น ได้ยินบทสนทนาจากผู้คนเหล่านั้นเป็นเรื่องปกติ