ฌอนที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับแคทเธอรีน หรี่ตาลงอย่างไม่รู้ตัว เขาเกือบจะทำแก้วไวน์แตกจากการกำแน่นจนเกินไป
แม่งเอ้ย ตอนแรกเขาตั้งใจจะสอนบทเรียนให้กับเธอและทำให้เธอรู้สึกกลัว พอเขาเห็นประธานวอร์เนอร์แตะต้องร่างกายของเธอ ด้วยเหตุผลอะไรก็ตามฌอนรู้สึกเหมือนอยากจะตัดมือของวอร์เนอร์ทิ้ง
ทว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่ฌอนจะมาโมโห หลังจากที่ตามใจแคทเธอรีนมามากเกินไปแล้ว เขาตั้งใจจะให้บทเรียนกับเธอ เขาจะไม่ช่วยเธอจนกว่าเธอจะตกอยู่ในสถานการณ์คับขัน เพื่อเธอจะได้บทเรียนของเธอและยอมเชื่อฟังเขา
“ดีใจที่คุณชอบ” ฌอนตอบกลับอย่างไม่ใส่ใจ “ดื่มฉลองให้กับประธานวอร์เนอร์”
ในความจนตรอกของเธอ เธอไม่รู้สึกถึงความโกรธหรือความขุ่นเคืองในดวงตาของเขา
เมื่อพิจารณาถึงสิ่งที่เกิดขึ้น คืนนี้เธอคงจะหนีออกไปจากสถานการณ์แบบนี้ไม่ได้
“ประธานวอร์เนอร์คะ ให้ดิฉันดื่มฉลองให้กับคุณ...”
“ไม่มีประโยชน์ที่จะทำแบบนี้ เธอดื่มให้หมดขวดเลยดีกว่า” ประธานวอร์เนอร์พูดขึ้นพร้อมกับหัวเราะเสียงดัง
แคทเธอรีนดื่มหมดทั้งขวดอย่างไม่เต็มใจ ความจริงแล้ว เธอเป็นคนคอแข็งพอสมควร ทว่าเพียงไม่นาน เธอก็รู้สึกมึนหัว อาจเป็นเพราะในค่ำคืนนี้เธอมีเรื่องบางอย่างภายในใจ
เธอคิดว่าช่วงเวลาอาหารเย็นจะยาวนาน น่าแปลกที่ฌอนลุกขึ้นยืนและหยิบเสื้อสูทขึ้นมาเมื่อถึงเวลา 20:00 น. ริมฝีปากบางของเขายิ้มเหยียดออกมาอย่างเย็นชา “ประธานวอร์เนอร์ครับ ผมหวังว่าคืนนี้คุณคงจะสนุก”
หลังจากที่พูดจบ เขาก็จากไปโดยไม่หันกลับมามอง
แคทเธอรีนมองดูแผ่นหลังของเขาหายลับตาไปในลิฟต์ เขาไม่หันมามองเธอเลยแม้แต่น้อย
ในตอนนั้นเอง ในที่สุดเธอก็เข้าใจความรู้สึกของการที่หัวใจแตกสลาย และรู้ซึ้งว่าความรู้สึกตกนรกทั้งเป็นนั้นเป็นอย่างไร
แม้แต่ความรักเพียงน้อยนิดที่เธอมีต่อเขาก็หายไปกับอากาศ
“ไปกันเถอะ วันไนท์สแตนกัน” ประธานวอร์เนอร์กอดแคทเธอรีนที่ดูราวกับหุ่นเชิดที่ไร้ซึ่งวิญญาณ
เธอไม่รู้ว่าเธอขึ้นไปข้างบนได้อย่างไรเหมือนกัน เมื่อเธอเข้าไปในห้อง เธอมองเห็นใบหน้าอวบอ้วนที่กระตือรือร้นของประธานวอร์เนอร์ เธอฝืนตัวเองให้ยอมเขา ทว่าความรู้สึกของเธอก็เต็มไปด้วยความขยะแขยง “เดี๋ยวก่อนนะคะ ท่านประธานวอร์เนอร์ ให้ดิฉันไปอาบน้ำก่อนนะคะ”
“หอมแล้ว ไม่ต้องอาบน้ำหรอก” ประธานวอร์เนอร์ตอบพร้อมกับหัวเราะออกมา
“ดิฉันอยากให้ตัวเองสะอาดสะอ้านพร้อมที่จะมอบค่ำคืนที่แสนพิเศษให้กับท่านไงคะ ท่านประธานวอร์เนอร์” แคทเธอรีนฝืนใจพูด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...