แคทเธอรีน “...”
จองโรงภาพยนตร์ทั้งโรงเพื่อดูหนัง... ตามที่คิดเอาไว้ว่าเขาเป็นผู้มีอิทธิพล หรือบางทีเขาแค่ไม่อยากให้คนอื่นเห็นเขาไปที่โรงภาพยนตร์กับเธอ
ครึ่งชั่วโมงต่อมา ฌอนพาเธอมาที่โรงภาพยนตร์ของนอร์ทเทิร์นสกาย มอลล์ ผู้จัดการโรงหนังมาต้อนรับพวกเขาเป็นการส่วนตัว แล้วพาพวกเขาไปที่ห้องโถงวีไอพีของคู่รัก
แคทเธอรีนเลือกดูหนังแอคชั่น เพราะมีดาราชายที่เธอชอบร่วมแสดงด้วย เธอตั้งใจจะดูหนังเรื่องนี้กับเฟรยา
ระหว่างที่ดูหนังอยู่นั้น ฌอนกอดเธอไว้แนบอก แผ่นหลังของแคทเธอรีนรู้สึกไม่สบายเมื่อเวลาผ่านไปนาน ทว่าฌอนก็ยังไม่สังเกตเห็น โทรศัพท์ของเขาดังขึ้นสองครั้ง และเธอสังเกตเห็นว่าสายแรกมาจากเมลานี่ ในขณะที่สายต่อมามาจากคุณผู้หญิงฮิลล์
เขาปิดเสียงโทรศัพท์พลางโยนมันลงในกระเป๋าของเขา เขาก้มศีรษะลงถามเธอ “คุณชอบหนังแบบนี้เหรอ?”
“งั้นมั้งคะ” จริง ๆ แล้วเธอชอบความรู้สึกที่ได้ดูหนังร่วมกับคนอื่น ๆ ในโรงหนัง
“ผมจะพาคุณมาดูบ่อย ๆ เมื่อผมมีเวลาว่าง” มือของฌอนบีบเอวบางของเธอเบา ๆ “ยังเจ็บอยู่หรือเปล่า?”
แคทเธอรีนคิดว่าเขาอยากจะมีอะไรกับเธอคืนนี้ ร่างบางของเธอเกร็งขึ้นมา “ฉันต้องการเวลา อย่างน้อยหนึ่งเดือนค่ะ”
“ฌอนลดสายตาลงและจ้องมองไปที่อย่างลึกซึ้ง “คุณไม่ต้องเตือนผมหรอก หมอบอกผมแล้วครับ ที่ผมถามเพราะหมอไลล์บอกว่าวันนี้คุณยังเจ็บอยู่”
“ฉันไม่เป็นไรค่ะ ตอนนี้ไม่เจ็บแล้ว” แคทเธอรีนพูดอย่างตรงไปตรงมา
ฌอนรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาพลางดึงเธอให้นั่งลงบนตักของเขา เขาจุมพิตเธอด้วยความอ่อนโยน แล้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอันนุ่มนวล “ผมสัญญา ว่าผมจะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว”
“อืม”
แคทเธอรีนไม่เชื่อเขา สิ่งที่เสียไปแล้วไม่อาจเรียกคืนกลับมาได้
หลังจากที่ดูหนังเสร็จแล้ว ฌอนก็พาเธอกลับไปยังนิวเมโทรโพลิส พาร์ค
เธออดที่จะถามขึ้นไม่ได้ “คุณออกมาหนึ่งสัปดาห์แล้วนะคะ คุณไม่กลับไปที่คฤหาสน์หลังเก่าหน่อยเหรอคะ?”
“ไม่กลับ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...