คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 340

“ดูเธอสิ เธอเคยกล้าหาญมาก แต่เธอถูกเขาข่มเหงจนกลายเป็นแค่หนูตัวเล็ก ๆ”

เฟรยาโกรธจนหมดความอดทน “ฉันจะบอกความจริงคุณให้นะ ตอนที่ฉันขอให้คุณช่วยเธอเรื่องคดีความในตอนนั้น ทุกคำพูดที่ฉันพูดออกไปเป็นเรื่องโกหก เธอไม่รู้เรื่องอะไรเลย ฉันทำแบบนั้นลงไป เพราะฉันกลัวว่าเธอจะต้องติดคุก แล้วฉันจะไม่ได้พบเธออีก เธอไม่รู้เรื่องอะไรเลย”

แคทเธอรีนนวดขมับของเธอทั้งมองดูสีหน้าของฌอนที่เข้มขึ้นราวกับสีหมึก เธอยืนอยู่ตรงหน้าเขา “ที่เฟรยาทำแบบนั้นเพราะเธอแค่อยากช่วยฉันค่ะ มันไม่เกี่ยวกับเธอเลยนะคะ อย่าทำร้ายเธอเลย”

“...”

ฌอนมองดูเธอทำราวกับเป็นแม่ไก่ที่ปกป้องลูกไก่ หัวใจของเขาเริ่มรู้สึกหงุดหงิดและหดหู่ ตอนนี้เธอเห็นเขาเป็นซาตานอย่างนั้นเหรอ?

“หลีกไป ผมหิว”

“ห้ะ?”

“คุณไม่ได้ยินที่ผมพูดเหรอ? ผมพูดว่าผมหิว” ฌอนจับมือเธอและนั่งลงบนม้านั่ง

บนโต๊ะเต็มไปด้วยอาหารรสเผ็ด ทั้งย่าง และผัด เขาทำหน้าไม่พอใจ “ทำไมไม่มีอาหารให้ผมเลย?”

เธอรู้ว่าเขาทานอาหารรสจัดไม่ได้

แคทเธอรีนชะงักนิ่ง “ฉันคิดว่าคุณจะไม่ทานอาหารพวกนี้ค่ะ”

“ก็ช่วยไม่ได้ คุณชอบอาหารแบบนี้ ผมทำได้แค่ทานกับคุณแค่นั้นเอง” ฌอนหยิบช้อนส้อมขึ้นมาและชำเลืองมองไปที่อาหารบนโต๊ะ เขากินได้เฉพาะหอยนางรมเท่านั้น เขาไม่รู้ว่าเป็นเพราะเขาไม่ได้ทานอาหารดี ๆ ที่ประเทศเอฟหรือเปล่า ทว่าหลังจากที่ได้ลองทานหอยนางรมแล้ว เขารู้สึกว่ารสชาติดีเกินคาด “สั่งหอยนางรมมาอีกจานสิครับ”

แคทเธอรีนกับเฟรยามองหน้ากันอย่างไม่เชื่อสายตา เขาแค่ปล่อยมันไปอย่างนั้นเหรอ?

จากนั้นแคทเธอรีนจึงสั่งอาหารที่ไม่เผ็ดมาให้ฌอน เธอเริ่มกินกุ้งเครย์ฟิชกับเฟรยา

กุ้งเครย์ฟิชรสชาติอร่อยมาก ทว่าเปลือกนั้นแข็งเกินจะแกะไหว

ฌอนไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าสัตว์ทะเลเปลือกแข็งที่กินไม่เลือกพวกนี้รสชาติอร่อยยังไง ทว่า เขาเห็นว่าใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอแสดงความพึงพอใจที่หาได้ยากออกมา เขาจึงเอื้อมมือไปหยิบกุ้งเครย์ฟิชมาจากจานของเธอ “ผมจะแกะให้คุณเอง”

“แค่ก...”