คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 346

เช้าวันรุ่งขึ้น

เมื่อแคทเธอรีนตื่นขึ้นมา เธอหยิบโทรศัพท์ของเธอขึ้นมาดูหัวข้อข่าวที่กำลังเป็นกระแสอยู่ตามปกติ

คำค้นหาที่ได้รับความนิยมสูงสุดในวันนี้คือ [ประธานฮิลล์เก็บสตรอว์เบอร์รี่กับแฟนสาวของเขา]

ในรูป เมลานี่เอียงศีรษะมองฌอนด้วยดวงตาที่หยีจากรอยยิ้ม พวกเขาดูหวานชื่น เธอถือสตรอว์เบอร์รี่ที่ติดรวมกันเป็นลูกเดียว และฌอนกำลังมองเธอด้วยใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา แสงจากดวงอาทิตย์ตกกระทบใบหน้าของพวกเขา ทำให้พวกเขาดูเหมือนคู่รักที่แลกเปลี่ยนความรักซึ่งกันและกัน

จู่ ๆ เธอก็จำสิ่งที่เขาพูดเมื่อคืนได้ขึ้นมา “สตรอว์เบอร์รี่พวกนี้ดูไม่เหมือนพวกเราเหรอ?”

เหอะ น่าตลกสิ้นดี

เขาเก็บสตรอว์เบอร์รี่ที่เมลานี่เด็ดมา และพูดแบบนั้นกับผู้หญิงคนอื่น เขาไม่รู้สึกละอายแก่ใจบ้างเลยเหรอ?

หึ ต้องละอายแก่ใจอะไรกัน? เขายังเก็บสตรอว์เบอร์รี่กับแฟนสาวเอามาให้ชู้รักได้เลย เขาหน้าด้านจนน่าแปลกใจ

“กำลังดูอะไรอยู่?”

ฌอนที่นอนเอาแขนโอบเธอเอาไว้ โน้มตัวไปดูหน้าจอโทรศัพท์ของเธอ

ภาพนั้นทำให้เขารู้สึกตกใจ เขาพูดขึ้นอย่างรวดเร็ว “อย่าเข้าใจผิดไปนะครับ เมื่อวานนี้คุณยายของผมบังคับให้ผมไปกับเธอ”

“อ๋อ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ”

แคทเธอรีนพูดอย่างเชื่อฟังด้วยใบหน้าสงบนิ่ง

ใบหน้าที่หล่อเหลาของฌอนชะงักนิ่ง และมีท่าทางที่ซับซ้อน “คุณหมายความว่ายังไง?”

แคทเธอรีนไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ ๆ เขาก็ไม่สบอารมณ์ขึ้นมาและทำได้เพียงพูดความจริงออกไป “เธอเป็นแฟนของคุณนี่คะ เลยเป็นเรื่องปกติที่พวกคุณจะไปเก็บสตรอว์เบอร์รี่ด้วยกัน ฉันไม่ได้จะหึงหวง ฉันเจียมตัวอยู่แล้วค่ะ”

เธอก็แค่ของเล่นที่เขาใช้เพื่อความสนุกของเขาเท่านั้น สถานะของเธอช่างน่าสมเพช

ฌอนจ้องมองเธออยู่สักพักก่อนที่เขาจะหัวเราะขึ้นทันที

ความใจดีและเข้าอกเข้าใจของเธอทำให้หัวใจของเขาเย็นชา