คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 359

“พอใจหรือยัง?”

เมื่อเขาพูดจบ เจ้าหน้าที่ตำรวจกลุ่มหนึ่งก็รีบรุดเข้ามาจากด้านนอก “เราได้รับแจ้งว่ามีคนมาก่อความวุ่นวายให้กับฮัดสัน...”

เฟรกัสกำลังจะปริปากเมื่อแคทเธอรีนผลักเมลานี่ออกไปทันที เธอเดินไปหาเจ้าหน้าตำรวจด้วยดวงตาอันแดงก่ำ “คุณตำรวจคะ คนพวกนี้เข้ามาในตึกและทำลายทรัพย์สินของเราค่ะ แถมพวกเขายังปาไข่เน่าใส่ฉันด้วย”

เมลานี่กรีดร้องออกมา “ไม่จริง เห็นอยู่ตำตาว่าเธอพยายามใช้มีดทำให้หน้าของฉันเสียโฉม! รีบจับเธอไปสิ!”

เจ้าหน้าที่ตำรวจมองแคทเธอรีนที่ใบหน้าเต็มไปด้วยบาดแผลและเปื้อนไปด้วยคราบไข่เน่า ในขณะที่เมลานี่แต่งตัวดีและไม่มีรอยด่างพร้อยที่ตรงไหน เขาโกรธขึ้นมาทันที “ใครกันแน่ที่เป็นคนพยายามทำให้ใบหน้าของอีกฝ่ายเสียโฉม? คุณคิดว่าผมตาบอดอย่างนั้นเหรอ?”

“คุณตำรวจคะ อย่าขึ้นเสียงเลยค่ะ เธอเป็นลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของตระกูลยูลและผู้ชายคนนั้นคือ เฟรกัส วิคส์ จากตระกูลวิคส์ ฉันได้ยินมาว่าเขารู้จักกับพวกอันธพาลมากมาย” แคทเธอรีนพูดด้วยความประหม่า

เฟรกัสเคยชินกับการแสดงท่าทางวางอำนาจ และตะคอกออกมาอย่างเย็นชาเมื่อเขาได้ยินเธอ “แกมาจากเขตไหน? ฉันรู้จักหัวหน้าของแก”

แคทเธอรีนกะพริบตาด้วยความแปลกใจ “ฉันคิดไม่ถึงเลยว่าหัวหน้าของตำรวจจะเป็นหนึ่งในพวกอันธพาลที่เขารู้จัก ไม่อยากจะเชื่อเลยจริง ๆ”

ดวงตาของเจ้าหน้าที่ตำรวจหรี่ลง ในขณะที่เขารีบตะคอกใส่เฟรกัสอย่างรวดเร็ว “หัวหน้าของเราไม่รู้จักคนอย่างคุณ ผมไม่สนใจว่าคุณจะเป็นใครมาจากไหน นำตัวทุกคนที่ก่อความวุ่นวายที่นี่ออกไป!”

ในเวลาเพียงไม่นาน เจ้าหน้าที่ตำรวจก็นำตัวเฟรกัสและคนอื่น ๆ ออกไป

“คุณตำรวจคะ ขอบคุณมากนะคะ ขอบคุณที่คุณช่วยดิฉันเอาไว้ ดิฉันสัญญาว่าจะมอบของขวัญให้ในช่วงบ่ายนี้นะคะ” แคทเธอรีนเดินไปส่งเจ้าหน้าที่ตำรวจที่ประตู

แอลที่เพิ่งมาถึงและเห็นเหตุการณ์ รีบโทรหาฌอนทันทีอย่างช่วยไม่ได้

ฌอนยิ้มออกมาอย่างสบายใจ เมื่อได้ยินเรื่องนี้

เขาชอบจริง ๆ เวลาเธอฉลาดแกมโกงแบบนี้ “ไปทักทายสักหน่อย ทำให้แน่ใจว่าพวกนั้นจะถูกขังต่อไปสักสองสามวัน โดยเฉพาะผู้หญิงที่ปาไข่เน่าใส่แคทเธอรีน ให้เธอกินไข่เน่าเข้าไปเยอะ ๆ”

แอลเตือนขึ้น “คุณชายฮิลล์ เธอเป็นลูกสาวจากตระกูลโฮลท์...”

“แล้วไง?”

หลังจากโดนต่อว่า แอลก็ได้ยินเสียงตัดสายไป

หลังจากที่ออกจากสถานีตำรวจ

แคทเธอรีนรู้สึกว่าใบหน้าของเธอเริ่มอักเสบมากขึ้น เธอจึงขับรถไปที่โรงพยาบาลอีกครั้ง

เมื่อหมอฮอว์สจากแผนกผิวหนังและโรคผิวหนังช่วยทำความสะอาดแผลให้กับเธอ เชสเตอร์ จิวเวล ที่สวมเสื้อกาวน์สีขาวก็เข้ามาจากทางประตู “ต้องมั่นใจว่าใช้ยาที่ดีที่สุดในการรักษาแผลบนใบหน้าของคุณโจนส์ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เธอต้องไม่มีรอยแผลเป็น”

“...”

แคทเธอรีนไม่ได้ปริปากออกไป เชสเตอร์ว่างนักหรือไง? ทำไมเขาถึงมาหาเธอตลอดเมื่อเธอมาที่โรงพยาบาล?

พูดตามตรง ตอนนี้เธอรู้สึกเกลียดฌอนมากและพาลไม่ชอบเพื่อนของเขาไปด้วย คนแบบเดียวกันก็ต้องอยู่ด้วยกัน เพื่อนของเขาก็ไม่ใช่คนดีเหมือนกันนั่นแหละ

หลังจากที่บาดแผลของเธอได้รับการรักษาแล้ว แคทเธอรีนก็พูดขึ้นอย่างจนปัญญา “คุณหมอจิวเวล กลับไปทำงานเถอะค่ะ ฉันเองก็จะกลับแล้วเหมือนกัน”

“ไม่ต้องมีพิธีรีตองอะไรหรอกครับ ผมเองก็ไม่ได้แก่กว่าคุณมากเท่าไร” เชสเตอร์ยิ้มกว้าง “นอกจากนั้น คุณก็จะแต่งงานกับฌอนในไม่ช้าก็เร็วนี้ ในอนาคตคุณจะต้องเป็นพี่สะใภ้ของผมอยู่แล้ว”

คำพูดเหล่านี้ฟังดูเสียดหูแคทเธอรีน “ผิดคนแล้วล่ะค่ะ คุณควรจะพูดแบบนี้กับเมลานี่ ยูลนะคะ”

“เมลานี่ ยูลเหรอครับ?” เชสเตอร์ดูท่าทางไม่สนใจไยดีของเธอและคิดในใจ ฌอนใช้ไม่ได้จริง ๆ ที่ผลักไสผู้หญิงดี ๆ อย่างเธอ มันขึ้นอยู่กับเขาที่จะช่วยฌอน “คุณคงไม่รู้เรื่องนี้ แต่ฌอนไม่ได้ชอบเมลานี่ ยูล เลยนะครับ เขายอมแม้กระทั่งถูกปลดออกจากตำแหน่งประธานของฮิลล์ คอร์ปอเรชั่น เพื่อจะได้แต่งงานกับคุณ”

แคทเธอรีนอึ้งไปชั่วขณะ

ฌอนไม่ได้เป็นประธานของฮิลล์ คอร์ปอเรชั่นอีกต่อไปแล้วอย่างนั้นหรือ?

เป็นแบบนั้นไปได้อย่างไร?