คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 361

รอยยิ้มที่น่าสงสารปรากฏขึ้นบนใบหน้าของแคทเธอรีน “นั่นคือสิ่งที่คุณพ่อคิดกับหนู คุณพ่อคะ คุณพ่อเคยพยายามจะรักหนูและเข้าใจหนูบ้างไหมคะ? พูดตามตรงนะคะ หนูรู้จักฌอนมานานแล้วค่ะ เขาเป็นคนที่บังคับให้หนูอยู่กับเขา เมื่อไม่นานมานี้ เขามาบีบบริษัทของหนูและเวสลีย์ ทั้งหมดเป็นฝีมือของเขา คุณพ่อคิดว่าหนูมีความสุขกับชีวิตที่ไร้ศักดิ์ศรีแบบนี้เหรอคะ? คุณพ่อคิดว่าหนูมีความสุขกับการถูกเพ่งเล็งและถูกวิพากษ์วิจารณ์ว่าเป็นลูกนอกสมรสอย่างนั้นเหรอคะ?!”

ขณะที่หญิงสาวพูดต่อไป ท้ายที่สุดเธอพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้

โจเอลรู้สึกสับสน “อะไรกันลูก? ก่อนหน้านี้ทำไมลูกไม่บอกพ่อ?”

“จะแตกต่างกันยังไงล่ะคะ ถ้าหนูบอกคุณคุณพ่อ?” แคทเธอรีนมองเขาอย่างประชดประชัน “คุณพ่อไม่เคยปกป้องหนูได้เลย แม้กระทั่งอยู่ในบ้านของคุณพ่อ นับประสาอะไรกับต่อหน้าฌอนคะ?”

ความอึดอัดผุดขึ้นบนใบหน้าของโจเอลทีละน้อย จู่ ๆ ก็ดูเหมือนเขาจะแก่ขึ้นอีกสองสามปี

“พ่อมันใช้ไม่ได้ พ่อพาลูกมาที่แคนเบอร์รา แต่กลับปล่อยให้คนอื่นกลั่นแกล้งลูก พ่อจะไปหาฌอนเดี๋ยวนี้เลย เขาทำมากเกินไปแล้ว”

“ไม่ต้องไปหาผมหรอกครับ ผมอยู่ที่นี่แล้ว”

ประตูห้องส่วนตัวถูกเตะเปิดออก และร่างสูงที่แข็งแกร่งของฌอนก็เดินเข้ามา ยังคงมีสีหน้าเย็นชาปรากฏขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลาของเขา เขาทำราวกับว่าเขาเป็นแขกที่มาสาย

“ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่ได้คะ ฌอน?” แคทเธอรีนยืนขึ้นด้วยความโกรธ “คุณสะกดรอยตามฉัน!”

“ผมไม่ได้สะกดรอยตามคุณ ผมแค่ตามคุณมาเพื่อพบคุณพ่อ”

ฌอนลากเก้าอี้มาข้าง ๆ เธอและนั่งลง ท่าทางไม่มีมารยาทของเขาทำให้โจเอลรู้สึกเดือดดาล “ใครเป็นพ่อของคุณไม่ทราบ? คุณบังคับแคทเธอรีนให้เชื่อฟังคุณในขณะที่คุณคบหาอยู่กับเมลานี่ ผมจะไม่ปล่อยให้ลูกสาวของผมแต่งงานกับผู้ชายแย่ ๆ อย่างคุณแน่นอน”

“ผมตกลงใจไว้กับแคทเธอรีนแล้ว คุณควรเข้าใจเรื่องนี้ตั้งแต่คืนก่อนนี้”

ฌอนวางมือหนาลงบนหลังมือของแคทเธอรีน พลางมองเธอด้วยแววตาที่ลึกซึ้งและอ่อนโยน “ผมอยากแต่งงานกับเธอ”

คำพูดไม่กี่คำนั้นทำให้แคทเธอรีนรู้สึกตกใจ