แคทเธอรีนรู้สึกโกรธขึ้นมา “ตกลงเธอเป็นเพื่อนของฉันหรือเพื่อนของฌอนกันแน่?”
“ฮิฮิ ฉันคิดถึงข้อเท็จจริงที่ว่าผู้ชายไม่สนใจที่ต้องเสียบริษัท สถานภาพ และชื่อเสียงของเขาไปเพื่อเธอแสดงให้เห็นว่าเขารักเธอจริง ๆ ฉันคิดว่าผู้ชายแบบนี้ไม่มีอยู่อีกแล้วด้วยซ้ำ”
แคทเธอรีนพูดไม่ออก
คลื่นอารมณ์ที่แปรปรวนเอาชนะความผ่อนคลายในจิตใจของแคทเธอรีน
“พูดตามตรงเลยนะ ฉันไม่คิดว่าแพทริครักฉันเลย ถ้าเทียบเขากับฌอนในตอนนี้...”
“ฉันมีงานต้องทำ ไปก่อนนะ” แคทเธอรีนรู้สึกหงุดหงิดกับคำพูดของเฟรยา
แคทเธอรีนกลับไปที่นิวเมโทรโพลิส พาร์ค หลังจากที่ทำงานล่วงเวลาไปจนถึง 20:00 น. ทว่า ฌอนก็ยังไม่กลับมา
หลังจากที่อาบน้ำเสร็จแล้ว เธอนอนลงบนเตียงแล้วเล่นโทรศัพท์ของเธอ เธอคลิกเปิดการค้นหายอดนิยมเกี่ยวกับฌอนโดยไม่รู้ตัว
คราวนี้ วิดีโอได้รับการเผยแพร่
ภาพนั้นดูคุ้น ๆ เป็นคืนที่เธอถูกลากไปที่เรือยอร์ชของร็อดนีย์
ในวิดีโอ เห็นฌอนกำลังอุ้มเธออยู่ตอนที่คุณชายเคลลี่ถามขึ้น “คุณชายคนโต เราทำให้คุณโกรธหรือไง?”
ร็อดนีย์พูดขึ้น “ฉันเป็นคนโทรให้พวกเขามาเองฌอน แค่มาหาฉันถ้านายมีปัญหา”
ฌอนตอบกลับ “เรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนี้... ถ้าใครกล้าปากโป้งแม้แต่คำเดียว จะเป็นรูปหรือวิดีโอ มั่นใจได้เลยว่าฉันจะทำให้ตระกูลของนายอันตรธานไปจากออสเตรเลีย นอกจากนี้ ในบรรดาพวกนายที่แตะต้องเธอเมื่อกี้นี้ ไม่ได้รับอนุญาตให้ออกไป จนกว่ามือของนายจะหักไปข้างหนึ่ง น่าจะมีกล้องวงจรปิดอยู่บนเรือยอร์ช”
หลังจากที่ฌอนอุ้มเธอจากไป มือของคุณชายแต่ละคนก็ทยอยกันถูกหักคนละข้าง บางคนร้องไห้ออกมาอย่างทรมาน ในขณะที่บางคนคุกเข่าร้องขอความเมตตา ภาพนั้นช่างน่าสังเวชใจยิ่งนัก
วิดีโอดังกล่าวมีผู้เข้าชมถึงสองพันล้านครั้ง นับตั้งแต่ได้รับการเผยแพร่
[ในที่สุดฉันก็ได้รู้ว่าคุณชายคนโตเลวกว่าเมื่อก่อน เขาอวดดีเกินไป เขาสมควรได้รับการลงโทษ]
[คุณชายคนโตไม่มีความเคารพยำเกรงต่อตระกูลผู้มีเกียรติในแคนเบอร์ราเลย ออกมาพูดอะไรบ้าง]
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...