คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 37

เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู มีการบันทึกอยู่ด้านในซึ่งกำลังบันทึกสิ่งที่เฮนรี่พูดอยู่เมื่อสักครู่นี้

“มันขึ้นอยู่กับคุณว่าจะจัดการกับบันทึกที่อยู่ในโทรศัพท์ที่ผมให้คุณไปอย่างไร” ฌอนจ้องมองไปที่เธอ “อดทนเอารอครั้งต่อไปนะ คุณแพ้การประมูลเพียงเพราะว่าคุณไม่ดูแลแบบของคุณ ถือว่าเรื่องนี้เป็นบทเรียนนะ คุณควรระวังทุกคนในที่ทำงาน”

แคทเธอรีนมองไปที่เขาด้วยความมึนงงและยากที่จะอธิบาย

เธอเดาว่ารีเบคก้าชนะการประมูลได้เพราะฌอนและประธานซอเยอร์ติดสินบนบางอย่าง ในตอนนี้เธอรู้สึกสับสนเล็กน้อย ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงช่วยเธอ

รีเบคก้าเป็นคนสร้างเรื่องราวและโกหกเธออย่างนั้นหรือ?

“ทำไมคุณถึงบึ้งตึงกับผมอีกแล้ว?” ฌอนรู้สึกไม่พอใจ ในตอนนั้นเองเธอควรจะรู้สึกขอบคุณเขาอย่างสุดซึ้ง

“ฉันแค่...ไม่มีอะไรค่ะ ถ้าอย่างนั้น ขอบคุณมากเลยนะคะ” แคทเธอรีนขอบคุณอย่างจริงใจ

“คุณควรจะขอบคุณผมจริง ๆ แต่การขอบคุณด้วยคำพูดแบบนี้ไม่มีความหมาย” ฌอนเย้ย

“ฉันจะทำหมูย่างให้คุณทานเมื่อฉันหายดีค่ะ คุณกินมันทุกวันไม่ได้นะคะ ไม่อย่างนั้นคุณจะเป็นโรคไขมันพอกตับได้ค่ะ”

“ใครบอกว่าผมชอบกินหมูย่าง? ผมกินเพียงเพราะมันเป็นอาหารที่อร่อยมากที่สุดท่ามกลางอาหารจานอื่น ๆ” ฌอนขัดจังหวะขึ้นด้วยความรำคาญ

แคทเธอรีนพอแค่นี้ ผู้ชายคนนี้ชอบกินอาหารที่มีรสหวานแล้วเขาไม่กลัวที่จะเสียศักดิ์ศรีหรือ?

แคทเธอรีนพยายามจะห้ามตัวเองไม่ให้หัวเราะคิกคักออกไป แม้จะรู้สึกไม่เข้าใจกับการที่เขาไม่ยอมรับ ทว่าเธอก็พยักหน้าด้วยความรับรู้

“ค่ะ ฉันผิดเอง ฉันคิดไปเองค่ะ สรุปแล้วค่าโทรศัพท์เท่าไรคะ? รวมถึงค่าผู้ดูแลและค่ารักษาพยาบาลด้วย ให้ฉันตอบแทนคุณบ้างนะคะ”

เสียงของเธอฟังดูเกรงใจเมื่อเธอพูดจบประโยต ด้วยเงินไม่กี่พันดอลล่าร์ทั้งหมดที่เธอมี เธออาจจะไม่สามารถจ่ายคืนเขาได้ทั้งหมด

“ไม่จำเป็น ผมจะถือว่าค่าใช้จ่ายเหล่านี้เป็นค่าตอบแทบของคุณสำหรับการดูแลเจ้าฟัดจ์”

“แต่...”

“ผมไม่ยากไร้ขัดสนกับเงินแค่นั้นหรอก” ฌอนพูดแทรกขึ้น “ตอนนี้ผมต้องไปที่สำนักงานแล้ว ผมจะขอให้ผู้ดูแลช่วยเหลือคุณในเรื่องขั้นตอนการออกจากโรงพยาบาลในวันพรุ่งนี้ กลับบ้านเร็ว ๆ จะได้ไปดูแลเจ้าฟัดจ์”