คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 36

สิ่งที่ทำให้แคทเธอรีนรู้สึกท้อใจที่สุดคือเธอไม่สามารถถอดแม้กระทั่งกางเกงของตัวเองได้ ในที่สุดเธอก็ต้องขอความช่วยเหลือจากฌอน

เมื่อเธอกลับขึ้นเตียง เธอรู้สึกอายมากจนเธอเอาแต่ซุกตัวอยู่ในผ้าห่ม

ลึก ๆ แล้ว ฌอนรู้สึกว่ามันน่าขำ เขาถึงกับสงสัยว่าเธอแกล้งทำเป็นหน้าด้านหรือเปล่า เมื่อมาตามจีบเขาในตอนนั้น

...

หนึ่งชั่วโมงต่อมา ฌอนหาผู้ดูแลให้แคทเธอรีน

อย่างไรก็ตาม แคทเธอรีนยังคงหลับอยู่ในตอนนั้น เขามีว่าความคดีฟ้องร้องในตอนเช้าถัดไป และเขาก็ยังไม่ได้จัดการเตรียมเอกสารข้อมูล เขาจึงสั่งให้ผู้ดูแลดูแลเธอและออกมา

เมื่อแคทเธอรีนตื่นขึ้นมาตอนกลางดึก เธอก็พบกับผู้หญิงที่ดูอ่อนโยนที่ดูเหมือนว่าจะอายุราว ๆ 40 ปี ที่นั่งอยู่บนโซฟา

เมื่อสังเกตเห็นความเคลื่อนไหวของผู้หญิงที่ตื่นขึ้นมาจึงอธิบายขึ้น “ฉันเป็นผู้ดูแลที่คุณฮิลล์จ้างมาให้ดูแลคุณค่ะ”

“อ๋อ” แคทเธอรีนนิ่งไปครู่หนึ่ง

ก่อนหน้านี้เธอขอให้เขาหาคนดูแลให้กับเธอ และเขาก็หาให้จริง ๆ ด้วยเหตุผลบางอย่างทำให้เธอรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

สุดท้ายแล้วเขาก็เป็นสามีของเธอตามที่ระบุเอาไว้ในทะเบียนสมรส เขาไม่สามารถอยู่กับเธอได้

อย่างไรก็ตาม เธอก็ลืมมันไปในเวลาไม่นาน พวกเขาทั้งคู่ไม่ได้มีการผูกมัดด้วยการสัญญาทางการแต่งงาน และยิ่งไปกว่านั้น เขาไม่เคยรักเธอเลย

การที่เขาพาเธอมาส่งโรงพยาบาลและดูแลเธออย่างดีก็มากพอแล้ว

ผู้ดูแลที่มีประสบการณ์คล้าย ๆ กันสังเกตเห็นว่าเธอยังคงเงียบอยู่ จากนั้นเธอจึงพูดขึ้นพร้อมกับหัวเราะ “คุณฮิลล์เขาเป็นห่วงคุณมากเลยนะคะ เขาอยู่จนถึงห้าทุ่ม เขากำชับฉันแม้กระทั่งว่าห้ามหลับถ้าคุณยังคงตื่นอยู่ในช่วงกลางคืน นอกจากนี้เขายังจ้างหัวหน้าพ่อครัวของโรงพยาบาลให้เตรียมอาหารให้คุณสามมื้อ เพื่อให้มั่นใจว่าอาหารนั้นดีต่อสุขภาพและสะอาด”

แคทเธอรีนกระพริบตาด้วยความรู้สึกราวกับว่าเธอยังไม่ตื่นจากความฝัน สิ่งที่ผู้ดูแลอธิบายถึงฌอน ช่างแตกต่างจากสิ่งที่เขาแสดงออกในช่วงปกติอย่างสิ้นเชิง

ผู้ดูแลพูดเสริมขึ้นอีก “ฉันเคยเห็นสมาชิกในครอบครัวในโรงพยาบาลมาทุกประเภทค่ะ คุณฮิลล์เป็นประเภทที่ภายนอกแข็งกระด้างแต่อ่อนโยนที่ภายใน”

แคทเธอรีนรู้สึกงงเล็กน้อย เมื่อนึกถึงเรื่องที่ฌอนมาช่วยเธอเมื่อคืน เธอรู้สึกจริง ๆ ว่าเขาอ่อนโยนมาก

ในตอนเช้า

เมื่อแคทเทอรีนกลับมาจากตรวจร่างกาย มีคนอีกสองคนอยู่ในห้องพักผู้ป่วยคือ ฌอนและเฮนรี่

ไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับเฮนรี่ที่ทำให้เขาแขนหัก เขาคุกเข่าลงเมื่อเห็นแคทเธอรีน

“ขอโทษครับคุณโจนส์ ผมเห็นแก่เงินเอง รีเบคก้าจ้างผม 500,000 ดอลล่าร์ เพื่อขโมยผลงานของคุณ ผมผิดไปแล้ว ได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย ผมขอร้องล่ะครับ”

เขาตัวสั่นด้วยความหวาดกลัวอยู่บนพื้น ในทางกลับกันแคทเธอรีนเองก็ตัวสั่นด้วยความโกรธเช่นกัน

เธอจะต่อยเขาแรง ๆ ถ้าเธอมีแรงที่จะทำแบบนั้น

“ทำไมฉันจะต้องให้อภัยนายด้วย? นายรู้ไหมว่านายทำลายอะไรลงไปบ้าง? นายทำลายชื่อเสียงและศักดิ์ศรีของฉันในฐานะนักออกแบบ คนขี้โกงอย่างนายไม่มีความสามารถมากพอที่จะเป็นนักออกแบบ”

“ใช่ ผมไม่มีความสามารถ” เขาพูดขึ้นอย่างทุกข์ใจโดยไม่เงยหน้าขึ้น “นั่นคือเหตุผลที่ผมไม่สามารถออกแบบได้อีกต่อไป”

แคทเธอรีนตกตะลึงไป และในตอนนั้นเองที่เธอสังเกตเห็นว่ามือทั้งสองข้างของเขาที่ห้อยลงมาและข้อมือของเขาทั้งสองข้างของเขาถูกพันด้วยผ้าพันแผล “มือของนาย...”

ฌอนลุกขึ้นยืนช้า ๆ และเลิกคิ้วขึ้นอย่างไม่สนใจใยดี “ในเมื่อเขาตัดสินใจที่จะเป็นขโมยแทนการเป็นนักออกแบบ เขาก็จะไม่มีวันได้ออกแบบอีกต่อไป”

เฮนรี่ตัวสั่นขณะที่หมอบอยู่บนพื้น

แคทเธอรีนไม่รู้ว่าเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นกับเขาเมื่อคืนนี้ เฮนรี่เป็นคนอวดดี ต้องเป็นฌอนที่ทำให้เขาจบลงในสภาพแบบนี้

เธอไม่ได้รู้สึกสงสารเฮนรี่ สุดท้ายแล้ว เขาก็ไม่ได้คิดถึงสถานการณ์ของเธอเมื่อเขาเป็นเพื่อนร่วมงานของเธอ

“ดี มันก็สาสมกับสิ่งที่นายทำแล้ว หวังว่านายจะกลับตัวเป็นคนดีนะ”

“เข้าใจแล้ว ผมจะไม่ทำมันอีกแล้ว ผมจะออกจากเมลเบิร์นและไม่เสนอหน้ามาให้พวกคุณเห็นอีก” เฮนรี่พูดด้วยอาการสั่นกลัว

“ไสหัวไป” ฌอนเหยียดหยาม

เมื่อเฮนรี่ออกไปแล้ว ฌอนก็โยนโทรศัพท์เครื่องใหม่ใส่มือให้แคทเธอรีน