คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 374

ร็อดนี่ย์ตอบกลับด้วยความไม่พอใจ “ในเมื่อนายยังช่วยเขา ถ้าฉันไม่ช่วย ฉันจะยังเป็นเพื่อนของเขาอยู่ไหมล่ะ?”

เมื่อไม่มีทางเลือก ร็อดนี่ย์จึงแจ้งคนของเขาให้ไปช่วยเป็นกองหนุนให้ฌอนทันที

...

รถสปอร์ตคันสีดำขับไปยังคฤหาสน์ตระกูลฮิลล์เร็วราวกับสายลม จากนั้นรถยนต์จึงเข้ามาจอดที่ทางเข้าของอาคารหลักอย่างรวดเร็ว

ฌอนเดินเข้ามา

ตระกูลฮิลล์ครอบครัวใหญ่กำลังรับประทานอาหารกลางวันอยู่ในห้องรับประทานอาหาร

ทันทีที่พวกเขาสังเกตเห็นการปรากฏตัวของเขา บรรยากาศภายในห้องรับประทานอาหารก็อึดอัดขึ้นมาทันที คุณผู้หญิงฮิลล์ตกใจจนลุกขึ้นยืน “ดีแล้วที่หลานถูกปล่อยตัว ช่วยอย่าทำเรื่องเหลวไหลแบบนั้นอีก หลานจะไปหักมือคุณชายของตระกูลชนชั้นสูงเพื่อผู้หญิงได้ยังไง...”

“แคทเธอรีนอยู่ที่ไหน?” ฌอนพูดแทรกเธอขึ้นมาด้วยสายตาอันดุดัน “พาเธอมาให้ผม”

“ปัง!”

คุณท่านฮิลล์เดือดดาลด้วยความโกรธกระแทกชามบนโต๊ะเสียงเสียงดัง “ฉันคิดว่าแกบ้าไปแล้ว แกถูกขังมาตั้งหลายวัน แต่แกไม่ได้รับบทเรียนของแกเลย แกยังคิดถึงผู้หญิงคนนั้นอยู่อีกเหรอ? ฉันทุ่มแรงกายแรงใจในการเลี้ยงดูแกขึ้นมา แกทำแบบนี้ได้ยังไง?”

“คุณตาทำอะไรลงไปกับการเลี้ยงดูผมล่ะครับ?” ฌอนเย้ยหยัน “ก่อนผมอายุแปดขวบ ก็เป็นพี่เลี้ยงที่ดูแลผมมา จากนั้นตอนที่ผมเป็นปกติ ผมกลับถูกส่งตัวไปที่โรงพยาบาลจิตเวช เมื่อผมออกจากโรงพยาบาล คุณตากลับรังเกียจผมและทำเหมือนผมเป็นคนบ้า ผมใช้ความพยายามอย่างไม่ลดละเพื่อเรียกร้องความสนใจ และคุณตาก็ให้โอกาสผม จากนั้น ผมได้ทำการพัฒนาฮิลล์ คอร์ปอเรชั่น และสร้างทรัพย์สินมูลค่าหลายแสนล้านเหรียญ เป็นตระกูลฮิลล์ต่างหากที่เป็นหนี้บุญคุณผม”

“เหรอ ฉันไม่รู้ว่าที่แกมองเห็นเป็นยังไง?”ด้วยความไม่พอใจ คุณท่านฮิลล์ยกมือขึ้นและตบหน้าของฌอน “ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน แกจะไม่มีทางได้ก้าวเข้าสู่ฮิลล์ คอร์ปอเรชั่น แกมันอกตัญญู”

“พอแล้ว เลิกเถียงกัน” คุณผู้หญิงฮิลล์ห้ามคุณท่านฮิลล์ “เขาไม่ได้ตั้งใจกับสิ่งที่เขาพูดถึงหรอกค่ะ”

“ตอนนี้ผมไม่อยากจะมาโต้เถียงกันแบบนี้ แค่พาแคทเธอรีนมาให้ผม” ฌอนพูดอย่างไม่ใส่ใจ

“ไม่มีทาง” คุณท่านฮิลล์ปฏิเสธฌอน “เลิกคิดถึงผู้หญิงคนนี้ ฉันส่งเธอไปต่างประเทศเรียบร้อยแล้ว”

“อย่าโกหกครับ เธอยังอยู่ที่คฤหาสน์ ถูกขังอยู่ในห้องใต้ดินใช่ไหมครับ? ผมจะไปหาเธอ” ฌอนจะเดินไปที่สวนหลังบ้าน

“ห้ามเขาเอาไว้” คุณท่านฮิลล์โบกมือสั่ง ทันใดนั้นเอง บอดี้การ์ดกว่า 20 คน ก็ปรากฏตัวในห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่และขวางทางฌอนเอาไว้ ชายวัยกลางคนที่ยืนอยู่แถวหน้าคือ เอียน หัวหน้าที่มีฝีมือยอดเยี่ยมที่สุดของไลโอน่าและในออสเตรเลีย

“แกทรยศฉัน เอียน” ดวงตาของฌอนเย็นชา

“คุณชายคนโตครับ ไลโอน่าขึ้นตรงต่อตระกูลฮิลล์เสมอมา ใครกันที่ผมภักดีด้วย แล้วทำไมคุณชายถึงพูดว่าผมทรยศคุณ?” เอียนตอบเรียบ ๆ

คุณท่านฮิลล์โพล่งออกมา “ฉันแค่ให้เอียนอยู่ข้าง ๆ แก เพราะฉันอยากให้แกดูแลเรื่องของตระกูล แกเข้าใจผิดว่าเอียนเข้าข้างแก”

“ผมเข้าใจแล้ว...” ฌอนพยักหน้าอย่างใช้ความคิด ทันใดนั้นเอง เขาก็ยิงปืนไปที่กระดูกสะบ้าหัวเข่าทั้งสองข้าง แล้วเตะเอียนอย่างแรง

เอียนร้องออกมาเมื่อเขาล้มลงบนพื้น หัวเข่าของเขาเต็มไปด้วยเลือด

พวกผู้หญิงตระกูลฮิลล์กรีดร้องด้วยความตกใจ ในทางกลับกัน คุณท่านฮิลล์ระเบิดความโกรธออกมา หัวหน้าที่เขาใช้เวลาฝึกมาหลายสิบปีถูกทำลายลงแล้ว “แกกล้าดียังไงมายิงปืนในคฤหาสน์ตระกูลฮิลล์ ไอ้หลานเนรคุณ”

ฌอนจ่อปืนไว้ที่หน้าผากของเอียนอย่างไร้ความรู้สึก “ในเมื่อการรับใช้ของแกไม่มีประโยชน์กับฉัน แกก็เป็นขยะไร้ค่าไปตลอดชีวิตของแกเถอะ”

เอียนหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด ตอนนั้นเองที่ในที่สุดเขาก็รู้ว่าเขาได้ยั่วโมโหคนบ้าเข้าให้แล้ว

ตอนนี้หัวเข่าของเขาใช้งานไม่ได้ ทั้งชีวิตของเขาพังพินาศหมดแล้ว

“มาจับเขาไว้” คุณท่านฮิลล์โกรธมาก “ฉันจะทำให้เขาพิการ”

“โอ้ ไม่ คุณท่านคะ สมาชิกของไลโอน่าล้อมคฤหาสน์เอาไว้ สมาชิกจากเชสเตอร์ตันของตระกูลจิวเวล และหัวหน้าจากตระกูลสโนว์ก็อยู่ข้างนอกด้วยค่ะ” แม่บ้านโซซัดโซเซเข้ามาในคฤหาสน์

ทุกคนในตระกูลฮิลล์ต่างตกใจ ลีอามองฌอนราวกับเขาเป็นคนบ้า “เพื่อแคทเธอรีน แกถึงกับร่วมมือกับคนนอกเพื่อโจมตีเราเลยอย่างนั้นเหรอ?”

คุณผู้หญิงฮิลล์คร่ำครวญ “ฌอน แกทำให้ฉันผิดหวัง”

“คุณท่านยังยืนกรานจะขวางทางผมอีกไหม?” ฌอนไม่มีอารมณ์จะมาพูดพล่ามกับพวกเขาอีกแล้ว

คุณท่านฮิลล์แทบจะกระอักเลือด แต่เขาไม่สามารถทำอะไรเพื่อห้ามฌอนไว้ได้ ในตอนนั้นเอง สิ่งที่พวกเขาทำได้คือปล่อยเขาให้ผ่านไป

ฌอนเตะเปิดประตูห้องใต้ดินอย่างแรง หลังจากนั้น เขาจึงเปิดไฟฉายในโทรศัพท์ของเขาแล้วเดินลงไปข้างล่าง