คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 391

ในเวลานี้ แคทเธอรีนรู้สึกดีที่เธอปิดไฟก่อนหน้านี้ มิฉะนั้น ฌอนคงจะเห็นความเขินอายบนแก้มของเธอ และใบหน้าที่เสียโฉมของเธอคงจะเจ็บปวดอย่างแน่นอน

“ฉันไม่ได้...”

“คุณพยายามจะทำให้ผมพิการอย่างแน่นอน ทำไมคุณไม่เช็คดูล่ะ ว่าผมได้รับบาดเจ็บหรือเปล่า?” เขาหัวเราะอย่างซุกซนเข้าที่หูเธอ

“แน่นอน ฉันจะดูคุณหลังจากที่ได้เตะคุณอีกครั้ง”

ในที่สุดเธอก็ยกขาขึ้นอีกครั้ง

เขาตอบสนองอย่างรวดเร็วและคว้าขาเธอที่กำลังลอยอยู่กลางอากาศ “เด็กดีของผม คุณอยากจะทำให้ผมพิการจริง ๆ เหรอครับ?”

แคทเธอรีนรู้สึกหนาวไปถึงกระดูกสันหลังของเธอเมื่อได้ยินคำอันเป็นที่รักนั้น เธอไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าทำไมชายหนุ่มถึงไม่รังเกียจใบหน้าที่น่าเกลียดของเธอ “ฌอน คุณหยุดได้ไหม? ฉันอยากจะนอนแล้ว”

“สามีและภรรยาใช้เตียงร่วมกัน”

หลังจากพูดแบบนั้น เขาก็วางทะเบียนสมรสของพวกเขาไว้ข้างหมอน ราวกับกังวลว่าเธออาจจะลืมเกี่ยวกับสถานะสมรสของพวกเขา

เธอพูดไม่ออกเมื่อความรู้สึกซับซ้อนปรากฎขึ้นในหัวใจของเธอ “คุณไม่กลัวฝันร้ายจากการเห็นใบหน้าที่น่าเกลียดของฉันตอนกลางคืนเหรอ?”

“ไม่มีอะไรต้องกลัวเกี่ยวกับมัน ตราบใดที่ส่วนอื่นคุณยังเหมือนเดิม” ใบหน้าของเขาเผยให้เห็นว่าเขาไม่ได้กังวลแม้แต่น้อย

เป็นอีกครั้งที่ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อภายในไม่กี่วินาที “คุณคิดผิดแล้วค่ะ ถ้าคุณไม่คิดว่าฉันจะมีความกล้าในการทำให้คุณพิการ”

“เคธี่ ผมแค่พยายามจะบอกคุณว่า ไม่มีอะไรเปลี่ยนความรู้สึกที่ผมมีต่อคุณได้ มันไม่สำคัญว่าคุณจะหน้าตาเป็นอย่างไรเลย”

เขามุดไปใต้ผ้าห่มเพื่อโอบกอดเธอไว้ให้แนบแน่น เธอไม่แน่ใจว่าจะตอบสนองต่อความจริงใจในน้ำเสียงของเขาอย่างไร

ผู้ชายคนนี้คือแท้จริงแล้ว... เฮ้อ เธอหมดคำจะพูดแล้วจริง ๆ

เขาไม่สนใจเกี่ยวกับใบหน้าที่เสียโฉมของเธอจริง ๆ เหรอ?