คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 390

“เพราะเขาไม่ได้คุยกับคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้ เพราะอย่างนั้นมันจึงไม่ใช่เรื่องที่ผมจะพูดอะไรได้ทั้งนั้น” เชสเตอร์ยิ้มอย่างสุภาพ “คุณไม่ต้องคิดมาก แค่รู้ไว้ว่าเขารักคุณก็พอ”

ดังนั้นทุกคนรู้ว่าเขารักเธอ

แคทเธอรีนค่อย ๆ หรี่ตาลง แต่อย่างไร ก็มีความรู้สึกไม่ดีอยู่ในใจเธอที่ไม่สามารถขจัดออกไปได้ “แต่ฉันอยากรู้ว่าใครทำร้ายเขา ฉันกังวลว่าเขาจะโกรธครอบครัวฮิลล์เพราะฉัน...”

“ฌอนไม่ใช่คนธรรมดา ดังนั้นตระกูลฮิลล์ไม่สามารถทำอะไรเขาได้ ไม่ต้องกังวลไปหรอกครับ ตอนนี้มีเพียงแค่คุณเท่านั้นที่สามารถทำร้ายเขาได้” เมื่อเชสเตอร์เดินไปที่ประตู เขาหันกลับมาและยิ้มให้เธอ “คุณเองก็เริ่มใส่ใจฌอนแล้วเช่นกัน นั่นแปลว่าคุณเต็มใจที่จะให้อภัยเขาใช่ไหม?”

แคทเธอรีนรู้สึกตกใจอยู่ครู่หนึ่ง แล้วใบหน้าของเธอก็ร้อนขึ้นโดยไม่รู้ตัว

เชสเตอร์หัวเราะคิกคัก “โปรดอยู่กับเขาเถอะครับ ฌอนเป็นคนอารมณ์ร้ายนิดหน่อย แต่มันเป็นเพราะการถูกเลี้ยงดูของเขา อย่างที่คุณเห็น คนส่วนใหญ่ที่อยู่ในครอบครัวร่ำรวยมักเป็นคนเห็นแก่ตัว และคิดถึงแต่ผลประโยชน์ของตนเองเท่านั้น ที่จริงแล้วฌอนค่อนข้างน่าสงสาร”

หลังจากที่เขาออกไป ประโยคที่ว่า ‘ที่จริงแล้วฌอนค่อนข้างน่าสงสาร’ ก็ก้องอยู่ในหัวของแคทเธอรีนเป็นเวลานาน

ใครจะไปคิดว่าผู้ชายที่ร่ำรวยที่สุดในออสเตรเลียจะถูกบรรยายว่าน่าสงสาร?

อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอคิดว่าเขาโดดเดี่ยวแค่ไหนและถูกทอดทิ้งจากทุกคนในครอบครัวฮิลล์อย่างไร หัวใจของเธอก็เจ็บปวดอย่างช่วยไม่ได้

ตอนนั้นเอง ป้าจัสมินเดินเข้ามาและถามว่า “คุณผู้หญิง วันนี้ฉันทำข้าวต้มให้คุณเป็นอาหารเย็นดีไหมคะ?”

แคทเธอรีนพยักหน้าและพูดต่ออีกนิด “ทำซุปไก่ด้วยนะคะ แล้วก็ใส่สมุนไพรลงไปด้วย”

ป้าจัสมินมีความสงสัย “แต่หมอบอกว่ากระเพาะของคุณไม่สามารถย่อยยาบำรุงได้ในเวลานี้...”

“... เปล่าค่ะ มันเป็นของคุณกับฌอนต่างหาก” แคทเธอรีนรีบก้มลงมองโทรศัพท์เพื่อปกปิดความเขินอายของเธอ

ป้าจัสมินเม้มริมฝีปากเป็นรอยยิ้ม เธอมองเห็นความรักของสองคนนี้ที่มีต่อกันมานานแล้ว ตอนนี้ในที่สุดคุณผู้หญิงก็เต็มใจที่จะดูแลคุณชายใหญ่ เธอหวังว่าวันเวลาของพวกเขาจะดีขึ้นต่อไปเรื่อย ๆ

“แน่นอนค่ะ ฉันจะทำมัน แต่คุณผู้หญิงคะ ฉันจะบอกคุณชายว่าคุณเป็นคนที่บอกให้ฉันทำนะ มิฉะนั้นเขาคงจะไม่ทานมัน อย่างที่คุณเห็น โดยปกติเขาจะไม่ค่อยเต็มใจที่จะทานอาหารของฉันเท่าไร”

แคทเธอรีนกัดริมฝีปากของเธอ ถ้าเขารู้ เขาคงจะมีความสุขมากที่รู้ว่าเธอเป็นห่วงเขาอีกครั้ง

เธอไม่อยากที่จะเห็นท่าทางที่พึงพอใจของเขา