แคทเธอรีนสังเกตเห็นอารมณ์อึดอัดที่ปรากฏอยู่บนใบหน้าของฌอนก่อนที่เขาจะยิ้มอย่างเป็นธรรมชาติ “มันถูกตัดสินหลังจากการหารือภายใน”
“อ๋อ เหรอคะ...” เธอพึมพำ
เธออาจจะไม่ใส่ใจถ้าเขาบอกความจริงกับเธอ
บางทีเขาก็ไม่ได้คิดว่าเธอจะรู้ถึงการมีอยู่ของผู้หญิงที่ชื่อ ซาร่าห์ อยู่แล้ว
สิ่งนี้เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขามักจะปล่อยให้เธอรู้สึกไม่ดีทุกครั้งที่เธอตัดสินใจที่จะยอมรับเขาอย่างจริงจัง
“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นกันอีกเลย อันนี้คืออะไร?” เขาโบกการ์ดเชิญในมือ
เธอจำได้ว่าทิ้งมันไว้บนโต๊ะหลังจากกลับมาถึงบ้าน “เมลานี่เชิญฉัน”
“เธอก็ชวนผมด้วยเหมือนกัน” เขาหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “เธอคงคิดว่าการแต่งงานกับชาร์ลี แคมโปส นั้นมีค่ามากพอแก่การโอ้อวด”
แคทเธอรีนพูดไม่ออก
ผู้หญิงคนนั้นชวนแฟนเก่าของเธอด้วยเช่นกัน ดูเหมือนว่าพรุ่งนี้จะเป็นวันที่น่าสนใจ
“แต่นะ... คุณไม่ต้องไปก็ได้ แค่เพิกเฉยต่อมัน” เขาโยนการ์ดเชิญทิ้งไป
"แล้วคุณล่ะ?" เธอมองไปที่ดวงตาของเขา
“ผมจะไปเยี่ยมครอบครัวแคมโปสสักหน่อย”
แสงสว่างเล็ก ๆ วาบผ่านดวงตาของเธอ “คุณคิดว่าครอบครัวแคมโปสมีส่วนร่วมในเหตุการณ์ครั้งล่าสุดไหมคะ?”
“ใช่ โดยเฉพาะวิดีโอจากเรือยอร์ชนั่น เลียมไม่มีความสามารถทำแบบนั้นได้ด้วยตัวเอง ผมพนันได้เลยว่าครอบครัวแคมโปสยื่นมือให้ความช่วยเหลือเขา” ฌอนพูดในขณะลูบไล้นิ้วของเธอ เขาดีใจที่เห็นเธอสวมแหวนแต่งงาน “โฟกัสไปที่งานของคุณ และปล่อยให้ผมดูแลเรื่องนี้เองนะ”
“ไม่ค่ะ ฉันสัญญากับเมลานี่ไปแล้วว่าฉันจะไปที่นั่น” เธอเชิดคางขึ้นสูงด้วยความมุ่งมั่น
“หยุดเลย...” เขาขมวดคิ้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...