คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 395

“แต่… ถ้าคุณพร้อมที่จะเผชิญหน้าสาธารณชนกับผม อย่างนั้นแล้วผมจะเข้าร่วมงานสังสรรค์ในอนาคตทั้งหมดในขณะที่ดูแลคุณอย่างใกล้ชิด”

ฌอนเน้นย้ำทุกคำด้วยความจริงจังราวกับว่าเขากำลังกล่าวคำปฏิญาณในโบสถ์

แคทเธอรีนรู้สึกว่ามีบางอย่างสั่นไหว

เธอเป็นเพียงผู้หญิงธรรมดา ๆ เธอไม่สามารถต้านทานความรู้สึกซาบซึ้ง​ ถึงแม้จะรู้ว่ามีใครบางคนอยู่ในหัวใจของเขาก็ตาม

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคำกระซิบแสนหวานเหล่านั้นออกมาจากปากของชายหนุ่มที่มีความหล่อเหลามากขนาดนี้ ในขณะนั้นเอง ความน่าดึงดูดใจที่ชวนให้สับสนได้แผ่ซ่านไปทั่วประสาทสัมผัสของเธอ

“ดูเหมือนว่าผมต้องพิสูจน์ความรักที่มีต่อคุณด้วยการกระทำ”

ริมฝีปากบางของเขาเหยียดขึ้นเป็นรอยยิ้มลึกลับก่อนที่เขาจะจูบริมฝีปากของเธอ

“ไม่…” เธอรู้สึกสับสนเมื่อรับรู้ได้ว่าเขากำลังจะทำอะไร

เธอเคยได้รับบาดเจ็บตั้งแต่คืนแรก

“เด็กดี คุณเป็นคนขี้กังวล ดังนั้นผมต้องให้ความมั่นใจได้ถึงความปลอดภัยแก่คุณบ้าง” เขาดึงเอวบางของเธอเข้ามาใกล้ขึ้น

แก้มของเธอแดง

เขาพูดคำเหล่านั้นด้วยความมั่นใจได้อย่างไร?

“ผมสัญญาว่าผมจะไม่ทำร้ายคุณอีก”

เธอพบว่าตัวเองกำลังจมอยู่ในน้ำเสียงอันอ่อนโยนของเขา

...

วันต่อมา

ฌอนก้าวออกจากห้องน้ำหลังจากที่แต่งตัวเสร็จแล้ว และพบว่าแคทเธอรีนยังนอนอยู่บนเตียง ริมฝีปากของเธอดูอ่อนนุ่มและอวบอิ่ม เธอยังคงหลับตาและปฏิเสธที่จะมองเขา

“เจ้าหมูขี้เกียจ แดดออกแล้ว ได้เวลาตื่นแล้วนะครับ สไตลิสต์จะมาที่นี่หลังจากนี้พร้อมกับชุดราตรี”