คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 400

“เอาล่ะ ไปนั่งกันเถอะ” ฌอนพาแคทเธอรีนไปที่โต๊ะด้วยความสงบและเป็นกันเอง

ผลไม้และถั่วต่าง ๆ ถูกวางไว้บนโต๊ะแล้ว

เธอปอกถั่วเม็ดสนสองสามอัน แต่ก็ยอมแพ้อย่างรวดเร็วหลังจากนั้น เพราะมันมีขั้นตอนให้ทำมากเกินไป

เมื่อสังเกตเห็นแบบนั้น เขาก็แกะและวางถั่วเม็ดสนที่ปอกเปลือกแล้วไว้ข้างหน้าเธอ

เธอรู้สึกประทับใจกับท่าทางที่อ่อนหวานและรอบคอบนี้

“เคธี่...”

ทันใดนั้นเสียงอ่อนโยนของเวสลีย์ก็ดังขึ้นในหูของเธอ

เธอเงยหน้ามองไปยังต้นเสียง เวสลีย์ดูสง่างามในชุดสูทสีน้ำเงินและกางเกงสีขาวของเขา ดวงตาของเขาประกายไปด้วยความตกใจและสงสารเมื่อมองเธอ

เขาก้าวไปข้างหน้าและยกมือขึ้นลูบใบหน้าของเธอโดยไม่รู้ตัว

มีมือหนึ่งคว้ามือของเขาไว้กลางอากาศ ฌอนเลิกคิ้วของเขาขึ้น และกอดแคทเธอรีนไว้ใกล้เขามากขึ้น “เป็นอะไร? คุณวางแผนที่จะล่วงเกินภรรยาผมในที่สาธารณะงั้นเหรอ? นั่นไม่ใช่การเคลื่อนไหวที่ดีเท่าไร”

“ฌอน ฮิลล์ คุณไม่ใช่คนเดิมกับที่เคยเป็นอีกต่อไป และผมจะเอาชนะใจแคทเธอรีนให้ได้ในไม่ช้า คุณไม่คู่ควรกับเธอ” หลังจากคำเตือน เขาก็หันไปหาเธอและพูดเบา ๆ ว่า “ขอเวลาให้ผมมากกว่านี้”

“เวสลีย์ ไม่คาดคิดว่าจะได้เจอคุณที่นี่ในวันนี้” แคทเธอรีนที่ติดอยู่ระหว่างชายสองคน พยายามควบคุมหัวข้อในการสนทนา

“ผมเพิ่งทำงานร่วมกับแคมโปส คอร์ปอเรชั่น เมื่อเร็ว ๆ นี้”

ขณะที่เสียงของเขาหายไป เลขาของชาร์ลีก็เข้ามาทักทายเขาอย่างกระตือรือร้น “ประธานโลว์ยอนส์ เราจัดที่นั่งสำหรับคุณที่ด้านหน้าแล้ว เฉพาะคนที่ไม่สำคัญเท่านั้นที่จะได้ที่ที่นั่งด้านหลัง”

“อย่างนั้นเหรอ? แต่นี่คือคุณชายใหญ่ฮิลล์...” เวสลีย์ผู้ซึ่งเคยถูกฌอนดูถูกมาโดยตลอด ในที่สุดก็พบโอกาสที่จะหัวเราะเยาะชายหนุ่ม

“คุณชายใหญ่ฮิลล์? เขาไม่แม้แต่จะมีคุณสมบัติพอที่จะเป็นคนรับใช้ของคุณชายแคมโปส” เลขาหายใจแรงก่อนจะพาเวสลีย์ออกไป

“เคธี่ คุณอยากไปกับผมไหม?” จู่ ๆ เวสลีย์ก็ยื่นมือไปหาหญิงสาว