ผู้อำนวยการเออไวน์มองไปรอบ ๆ ห้องเพื่อทำให้แน่ใจว่าไม่มีใครจากตระกูลฮิลล์อยากจะช่วยเหลือฌอน “ฉันก็ไม่ใช่คนไม่มีเหตุผลอะไร เพราะแกทำแขนฉันหัก วันนี้ฉันเลยจะให้แกชดใช้ นอกจากนั้น ภรรยาของฉันยังโกรธที่ภรรยาของแกพยายามยั่วฉัน แต่เราลืมเรื่องนี้ไปก็ได้ ถ้าแกปล่อยให้เธอตบหน้าภรรยาของแก”
แคทเธอรีนหัวเราะขึ้นเมื่อได้ยินเช่นนั้น “คุณมีหลักฐานมาพิสูจน์ว่าดิฉันพยายามยั่วคุณจริง ๆหรือเปล่าล่ะคะ? ดิฉันมั่นใจว่ามีกล้องวงจรปิดอยู่ทุกที่ ลองไปตรวจสอบภาพที่บันทึกไว้ดูสิคะ ว่าาดิฉันแตะต้องคุณจริง ๆ”
ผู้อำนวยการเออร์ไวน์โกรธจัด “เธอหมายความว่ายังไง? ทำไมฉันจะต้องใส่ร้ายผู้หญิงน่าเกลียดอย่างเธอด้วย?”
“ผู้อำนวยการเออร์ไวน์ผู้ทรงเกียรติไม่ต้องใส่ร้ายเธอหรอก เรื่องราวต่าง ๆ กลับกลายเป็นแย่ลง แต่เธอก็ยังจะปฏิเสธจะยอมรับการกระทำผิดของตัวเองอยู่อีก ผมคิดว่าการตบหน้าครั้งเดียวยังไม่พอด้วยซ้ำ” ดูเหมือนประธานทอมป์สันจะพยายามทำให้เรื่องแย่ลง
เมลานี่แนะนำอย่างช่วยไม่ได้ “เคธี่ รีบขอโทษผู้ชายคนนั้นเร็วเข้าและสัญญาว่าเธอจะไม่ทำอย่างนั้นอีก”
มุมปากของแคทเธอรีนเหยียดขึ้นเป็นรอยยิ้มประชดประชัน “ดิฉันบอกได้เลยว่าพวกคุณพยายามเอาคืนพวกเราสองคนในวันนี้ ดูเหมือนความจริงจะไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลยด้วยซ้ำ”
“ช่วยไม่ได้ถ้าคุณคิดแบบนั้น คุณโจนส์” ชาร์ลีพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ “แต่อย่างไรก็ตาม คนเราก็ควรจะได้รับผลของการกระทำของตัวเอง คุณคิดว่าไงคุณชายฮิลล์คนโต?”
ทุกคนต่างเบนสายตาไปที่ใบหน้าที่ไร้ที่ติของฌอน
ก่อนหน้านี้ ชายคนนี้เคยอยู่จุดสูงสุดของชนชั้นสูง การปรากฏตัวของเขาในออสเตรเลียไม่ต่างอะไรจากพระเจ้า
ในตอนนี้เขาตกลงมาจากจุดสูงสุดแล้ว ทุกคนอดไม่ได้ที่อยากจะเห็นเขาถูกกรรมตามสนอง
ภายใต้สายตาของผู้คน ดวงตาที่ลึกล้ำของฌอนหันไปมองสมาชิกของตระกูลฮิลล์ “คุณตา คุณยาย แม่ เห็นด้วยกับข้อเสนอของพวกเขาไหม?”
ความคิดของสมาชิกตระกูลฮิลล์คือ เขากำลังขอความช่วยเหลือ
คุณผู้หญิงฮิลล์กระตุกริมฝีปาก “ฉันคิด...”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...