คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 413

หลังจากที่โจเอลได้ย้ายไปพักฟื้นเรียบร้อยแล้ว คุณท่านยูลและคนอื่นก็ออกจากห้องพักผู้ป่วยไป พวกเขาเจอกับฌอนที่รีบรุดเข้ามา

“คุณชายฮิลล์คนโต...” เมื่อคิดถึงการมีอิทธิพลกว้างขวางในอนาคตของฌอน คุณท่านยูลจึงรีบลุกขึ้น และจับมือกับเขา

“สวัสดีครับคุณปู่ยูล ผมทราบเรื่องอาการป่วยของคุณพ่อจากเชสเตอร์ ผมจะให้หมอที่เก่งที่สุดทำการรักษาให้ท่านอย่างแน่นอนครับ” น้ำเสียงของฌอนแสดงถึงความเคารพที่ผู้น้อยมีต่อผู้ที่อาวุโสกว่า ท่าทางของเขาแตกต่างไปจากตอนที่เขาไปงานเลี้ยงฉลองวันเกิดกับเมลานี่อย่างสิ้นเชิง

“ขอบใจ” คุณท่านยูลมองแคทเธอรีน เห็นได้ชัดว่าฌอนห่วงใยหลานสาวของท่านมาก

ดูเหมือนว่าต่อไปเขาต้องปฏิบัติกับแคทเธอรีนให้ดีขึ้น

สุดท้ายแล้ว ตระกูลยูลก็ไม่มีใครดูแลธุรกิจหลังจากที่โจเอลประสบอุบัติเหตุ พวกเขายังต้องพึ่งพาสามีคนนี้ของหลานสาว

ท่านครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงหันไปมองแคทเธอรีนพลางพูดขึ้น “อย่ากังวลจนเกินไป หลานยังสาว และควรเดินบนเส้นทางที่ดีกว่า หลานแวะมาเยี่ยมเราที่บ้านได้ทุกเมื่อ ถ้าหลานอยากจะเข้าไปทำงานในยูล คอร์ปอเรชั่น ขอให้บอกเราได้ตลอดเวลา”

แคทเธอรีนรู้สึกแปลกใจ ทว่าเธอก็เข้าใจได้อย่างรวดเร็ว คนจากตระกูลยูล… เจ้ายศเจ้าอย่างเสียจริง ๆ

“คุณปู่คะ คุณปู่ยอมให้เธอเข้าไปทำงานยูล คอร์ปอเรชั่นได้ยังไง?!” เมลานี่แผดเสียง เธอยอมรับเรื่องนี้ไม่ได้

“พอ แคทเธอรีนยังเป็นพี่สาวของหลานอยู่ และในอนาคตเธอสามารถช่วยหลานได้เหมือนกัน” คุณท่านยูลออกไปพร้อมกับคุณผู้หญิงยูลหลังจากที่ท่านพูดจบ

เมลานี่กระทืบเท้าอย่างไม่พอใจ เธอหันกลับไปมองแคทเธอรีน ทว่าใบหน้าหล่อเหลาและเจิดจ้าของฌอนกลับปะทะกับสายตาเธอแทน หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้น “คุณชายคนโต...”

ฌอนไม่ได้มองเธอเลย เขาเดินไปโอบเอวของแคทเธอรีน พลางปลอบเธออย่างอ่อนโยน “อย่าเศร้าไป จากนี้ไปคุณยังมีผม”