“...”
แบบนี้ควรเป็นเรื่องปกติหรือเปล่า? หัวข้อการสนทนาเปลี่ยนจากเรื่องหนึ่งไปสู่อีกเรื่องหนึ่งอย่างรวดเร็ว
ถ้าเป็นเมื่อก่อนที่เมลเบิร์น แคทเธอรีนจะต้องตอบกลับว่าเธอรักเขาอย่างไม่ลังเลแน่นอน ทว่าในตอนนี้...
ความลังเลในชั่วระยะสั้น ๆ ของเธอ ทำให้ฌอนรู้สึกใจหาย “ยากนักเหรอที่จะตอบคำถามนี้?”
“คุณสามีคะ ตอนนี้คุณควรจะไปทำงานได้แล้วนะ” แคทเธอรีนผลักเขาออกไปและขึ้นไปที่ชั้นบน
ฌอนมองดูเธอจากไป และแววตาของเขาก็หม่นลง
เขาไม่ได้โง่จนไม่รู้ความหมายของคำพูดเหล่านั้นของเธอว่ามันหมายความว่าอย่างไร
หลังจากมาถึงที่บริษัท
เขาสืบค้นในเว็บด้วยความหงุดหงิด: [ทำไมผู้หญิงถึงไม่หึง?]
คำตอบที่ 1 : [ผู้หญิงคนนี้พึ่งพาตัวเองได้ เธอมีเหตุผล และรู้จักระงับความรู้สึกของตัวเองแม้ว่าเธอจะออกเดทอยู่]
คำตอบที่ 2 : [ผู้หญิงคนนี้ใจแข็ง เธอมีความเชื่อใจในอีกฝ่าย และเธอให้ความเข้าใจเขาอย่างเต็มที่]
คำตอบที่ 3 : [เธอไม่ได้รักคุณมากพอ]
“...”
คำตอบที่สามเป็นบ้าอะไร?
เขาทำถ้วยที่ถืออยู่แตก
เฮดลีย์ที่ได้ยินเสียงดังขึ้นมาและมองเขาด้วยความเป็นห่วง อารมณ์ของคุณชายฮิลล์คนโตเริ่มแย่ลงอีกแล้ว
เขาไม่เข้าใจ คุณชายฮิลล์คนโตแสดงความรักต่อคุณโจนส์อย่างเปิดเผย แต่เขาจะต้องโกรธขึ้นมาทันที
เฮดลีย์รู้สึกเป็นห่วง ดูเหมือนอาการป่วยของคุณชายคนโตจะแย่ลงไปอีก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...