คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 424

แคทเธอรีนกอดเขาเอาไว้ทันที พลางกระซิบชิดข้างหูของเขา “ฉันสัญญาว่าฉันจะไม่จากไปไหนค่ะ เมื่อคุณฟื้นขึ้นมา ฉันจะทำหมูย่างให้คุณทานนะคะ”

คิ้วของเขาที่ขมวดกันแน่นค่อย ๆ คลายลง เขาหมดสติลง และดูราวกับเด็กที่กำลังหลับสนิท ไม่มีใครจินตนาการได้ว่าเขาคือคนไข้ที่ป่วยเสียสติไปเมื่อสักครู่นี้

ลีอานั่งลงบนพื้นหลังจากได้รับการช่วยเหลือ แม้ว่าเวลาจะผ่านไปนานแล้ว ใบหน้าของเธอก็ยังคงซีดเผือดอยู่

เลียมวิ่งเข้าไปช่วยเธอ “คุณแม่ครับ ผมติดต่อโรงพยาบาลจิตเวชแล้ว พวกเขากำลังส่งรถมารับฌอนไปครับ”

ลีอานิ่งอึ้งไป

แคทเธอรีนจ้องมองเขา “ใครสั่งให้คุณโทร?”

เลียมพูดตามตรง “ถ้าเราไม่ส่งเขาไปรักษา ด้วยอาการป่วยในปัจจุบันของเขา คุณอยากตายหรือไง?”

“เขาพูดถูกนะ เมื่อกี้นี้มันน่ากลัวมาก” เมสันจับมือของลีอาพลางพูดขึ้นด้วยความกลัว “ผมกลัวจนแทบเสียสติ อีกนิดเดียวเท่านั้นเขาก็จะผลักคุณลงไปแล้ว ครั้งนี้เป็นคุณ แต่เมื่ออาการป่วยของเขากำเริบขึ้นมาอีกครั้ง ใครจะเป็นคนถัดไป...”

เขาพูดอย่างลังเล ทว่าลีอากลับส่ายหน้า “ส่งเขาไปรักษาที่โรงพยาบาลจะดีกว่า ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยรักษามาก่อน...”

แคทเธอรีนทนฟังไม่ได้อีกแล้ว “นี่คุณไม่ได้ยินที่ฌอนพูดเมื่อกี้เหรอคะ? การที่คุณโกหกเขาแล้วส่งเขาไปที่โรงพยาบาลจิตเวชในอดีต ได้ทิ้งบาดแผลไว้ในจิตใจของเขา ในฐานะแม่ คุณรู้แค่วิธีส่งเขาไปยังโรงพยาบาลที่โดดเดี่ยว คุณไม่คู่ควรกับการเป็นแม่เอาซะเลย”

ความอัปยศและอับอายปรากฏผ่านสีหน้าของลีอา

เลียมขมวดคิ้วเข้าหากัน “คุณรู้อะไรบ้าง? ถ้าเราไม่ขังเขาเอาไว้ เขาจะทำร้ายคนอื่นอีก เขาทำร้ายได้แม้กระทั่งคุณ”

“นั่นมันเรื่องของฉัน”