เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่นี้ทำให้เธอนึกถึงเรื่องบางเรื่องที่นานมาแล้วได้
กลับกลายเป็นว่าเธอทิ้งบาดแผลไว้ให้ฌอนมากมาย
ความจริงแล้ว เธอเกลียดการมีชีวิตอยู่ของฌอน ทว่าฌอนเองก็เกลียดที่เธอให้กำเนิดเขาเหมือนกัน
“เลียม แม่ขอถามลูกแบบนี้ ลูกเป็นคนปล่อยรูปใช่ไหม?” ลีอาขมวดคิ้วพลางถาม “งานแถลงข่าวไมโครชิปของฌอนนาราห์ คอร์ปอเรชั่นจะจัดขึ้นในวันพรุ่งนี้ คนที่น่าสงสัยที่สุดในตระกูลฮิลล์คือน้าของลูก และคนต่อไปคือลูก”
“คุณแม่ครับ ผมไม่ได้เป็นคนทำ” เลียมรู้สึกโกรธ “ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม สุดท้ายผมก็ยังเป็นพี่น้องร่วมสายเลือดกับเขานะครับ ตั้งแต่ที่พี่เขาเริ่มป่วยแล้วผมก็ไม่ได้ทำอะไรเกินเลยจนไม่มีขีดจำกัด”
ลีอานวดหว่างคิ้วของเธอ เธอกำลังปวดหัว เธอรู้ว่าลูกชายของเธอมีนิสัยยังไง
วาเลรี่เป็นคนทำจริง ๆ เหรอ?
“คุณแม่ สภาพของพี่ฌอนเป็นแบบนี้ งานแถลงข่าวในวันพรุ่งนี้จะจัดขึ้นได้ไหม?” เลียมถามอย่างลังเล
ลีอามองเขาแล้วจากไป เธอจะไปหาวาเลรี่
...
เชสเตอร์ขับรถพาฌอนไปส่งที่โรงพยาบาลเพื่อตรวจร่างกาย และให้ยาระงับประสาทกับเขา
ในห้องพักผู้ป่วย แคทเธอรีนจับมือฌอนเอาไว้เงียบ ๆ
ที่ผ่านมาเธอเคยเห็นเพียงด้านที่เย่อหยิ่ง เย็นชา และโหดร้ายของเขาเท่านั้น วันนี้เธอได้เห็นด้านที่อ่อนแอและไร้ที่พึ่งพิงของเขาแล้ว
หัวใจของหญิงสาวยังคงเจ็บปวด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...