คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 431

ฌอนมุ่งไปที่ห้องครัวเพื่อเอาข้าว แคทเธอรีนกระซิบกับป้าจัสมินด้วยรอยยิ้ม “ฉันรู้เงื่อนไขของเขา แต่ฉันคิดว่ามันจะดีกว่าที่ปฏิบัติกับเขาเหมือนคนปกติในชีวิตประจำวันของพวกเรา ยิ่งเราระมัดระวังมากเท่าไร เขาก็จะยิ่งอ่อนไหวและกังวลมากขึ้นเท่านั้นนะคะ”

ในที่สุดป้าจัสมินก็เข้าใจ “คุณยอดเยี่ยมมากคุณผู้หญิง แต่ถึงอย่างไร คุณชายฮิลล์คนโตยังไม่ได้ทานอะไรเลยค่ะ คุณต้องทำให้เขาทานภายหลังด้วยนะคะ”

ในนาน ฌอนหยิบข้าวหนึ่งชาม

“ทำไมคุณไม่ทานล่ะคะ?”

“ผมทานไปนิดหน่อยแล้ว ผมไม่หิว” ฌอนวางชามข้าวไว้ข้างหน้าเธอ

“คุณโกหก ป้าจัสมินบอกฉันแล้วว่าท้องของคุณไม่ดี ดังนั้นคุณจำเป็นต้องทานอะไรสักอย่างนะคะ” แคทเธอรีนบังคับให้เขานั่งลง “คุณต้องทานอะไรบ้าง”

“ผมรู้สึกไม่อยากกิน...”

“ให้ฉันป้อนนะ” แคทเธอรีนหยิบกุ้งแล้วยัดเข้าไปในปากของเขา

“...”

เวรละ เขาเคยรู้สึกว่ารสชาติของกุ้งนั้นแย่มาก แต่ทำไมจู่ ๆ อันนี้ถึงรสชาติดีแบบนี้ล่ะ?

“ป้อนกุ้งให้ผมอีกตัว” เขาสั่งเธอต่อหลังจากกลืนมันลงไป

“ลองทานเอง” แคทเธอรีนวางส้อมในมือของเขา

“ไม่ ผมไม่มีความรู้สึกอยากกินมันเลย” ฌอนมองออกไปด้วยสีหน้าเรียบตึง

แคทเธอรีนทำอะไรไม่ถูก ได้โปรดเถอะ เขาไม่ได้เป็นแบบนี้ตอนที่กินกุ้งเมื่อกี้นี้นะ

เป็นเพราะอาหารที่เธอป้อนให้เขารสชาติต่างออกไปเหรอ?

อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถออกไปทั้งที่หิวได้

ด้วยความไม่มีทางเลือก แคทเธอรีนจึงป้อนเขาและทานอาหารของเธอในเวลาเดียวกัน

โดยที่เธอไม่รู้ตัว ฌอนทานข้าวไปสองชามแล้วเมื่อเธอทานได้แค่ชามเดียว

ใบหน้าแปลกใจของป้าจัสมิน “มันก็นานแล้วนะคะที่คุณชายฮิลล์คนโตทานข้าวเยอะขนาดนี้ ดูเหมือนว่าเขาต้องการให้คุณป้อนเขานะคะ คุณผู้หญิง”