“พอแล้ว แชริตี้ หยุดทำให้ฌอนและภรรยาของเขาแยกออกจากกัน”
ในที่สุดเชสเตอร์ซึ่งยืนอยู่ข้างเตาย่างบาร์บีคิวก็พูดขึ้น เขาแต่งกายด้วยเสื้อผ้าลำลอง จมูกโด่งของเขาแสดงออกถึงความสูงส่งและความสง่างาม อย่างไรก็ตาม ดวงตาของเขาสะท้อนถึงความเกลียดชังที่รุนแรง “คุณยังคงปากจัดเหมือนเดิม น่ารำคาญชะมัด!”
คำพูดของเขาทิ่มแทงแชริตี้อยู่ในหัวใจ
ผู้ชายคนนั้นตอนนี้ดูดีกว่ามาก แต่ความเกลียดชังของเขาที่มีต่อเธอยังคงเหมือนเดิม
รอยยิ้มเยือกเย็นยกขึ้นที่มุมปากของเธอ “ฉันพยายามที่จะหลีกเลี่ยงพวกคุณมาหลายปีแล้ว เท่าที่ฉันจำได้ ฉันไม่คิดว่าฉันเคยทำอะไรไว้กับพวกคุณด้วย แต่ทำไมจู่ ๆ พวกคุณถึงจับผิดกับนีสัน คอร์ปอเรชั่น? คุณชายใหญ่ฮิลล์ ไมโครชิปมีความสำคัญจริง ๆ สำหรับเรา ฉันขอร้องคุณ...”
“มันเกี่ยวอะไรกับผม?” ท่าทางของฌอนแสดงถึงความเฉยเมย
ใบหน้าสวยของชาริตี้ซีดจาง
การเห็นแชริตี้ที่สิ้นหวังทำให้แคทเธอรีนนึกถึงวันเก่า ๆ ของเธอ
“คุณชายใหญ่ฮิลล์ คุณจะพิจารณาคำขอร้องของฉันไหม ถ้าฉันคุกเข่าขอร้องคุณ?” แชริตี้จ้องไปที่แผ่นหลังของฌอนด้วยความผิดหวัง
ร็อดนีย์พูดอย่างโหดร้ายว่า “การขอร้องไม่มีประโยชน์อะไร แชริตี้ นี่มันขึ้นอยู่กับคุณ กลับไปทบทวนตัวเอง เพิ่มความมีมนุษยธรรมเข้าไปสักหน่อย ใครจะไปรู้ เราอาจพิจารณาเสนอโอกาสให้ครอบครัวนีสันได้เอาชีวิตรอดก็ได้”
“พวกคุณไม่เปลี่ยนไปเลย ฉันไม่รู้ว่าฉันไปทำอะไรให้พวกคุณขุ่นเคือง”แชริตี้หัวเราะเยาะอย่างเสียมารยาท ในขณะที่เธอหันกลับและเตรียมพร้อมที่จะออกไป เธอก็ตกตะลึงเมื่อเห็นใบหน้าของเชลลี “เธอเป็นใคร?”
เชลลีตื่นตระหนกและซ่อนตัวอยู่หลังฌอนโดยไม่รู้ตัว
ฌอนขมวดคิ้วอย่างหนัก “ไปให้พ้นเดี๋ยวนี้”
แชริตี้พ่นลมทางปากอีกครั้ง ดวงตาของเธอกวาดมองไปที่ชายทั้งสามก่อนที่เธอจะมองแคทเธอรีนอย่างเห็นอกเห็นใจ “ผู้ชายสามคนกำลังหลอกและนอกใจผู้หญิงที่ไร้เดียงสาและใจดีคนหนึ่ง สนุกไหม?”
หัวของแคทเธอรีนมึนงง เธองุนงงและเจ็บปวด เธอไม่เข้าใจสิ่งที่แชริตี้พูด และไม่เข้าใจว่าทำไมการแสดงออกของชายสามคนถึงเปลี่ยนไปอย่างมากหลังจากที่พวกเขาได้ยินคำพูดของเธอ
“ออกไป” เชสเตอร์ก้าวไปหาแชริตี้ เขาจับแขนเธอแล้วลากเธอออกไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...