คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 458

แคทเธอรีนเห็นว่าฌอนกำลังนอนหลับสบายอยู่บนเตียงใหญ่ ทว่า มีเชลลีกำลังนอนอยู่ข้าง ๆ เขา มือของพวกเขาทั้งสองคนจับกันไว้แน่น

เชลลีดีดตัวขึ้นจากที่นอนเมื่อได้ยินเสียงความวุ่นวาย สีหน้ากระวนกระวายใจผุดขึ้นบนใบหน้าของเธอเมื่อเธอเห็นผู้หญิงคนนั้น “คุณผู้หญิง โปรดอย่าเข้าใจผิดไป...”

แคทเธอรีนถลาเข้าไปตบหน้าผู้หญิงคนนั้นทันที “ฉันสังเกตเห็นความผิดปกติของเธอตั้งแต่วันแรก ฉันจ้างให้เธอมาเป็นพยาบาล และงานนี้ไม่รวมไปถึงการมาหลับนอนกับเขาบนเตียงของเรา”

“ฉันไม่ได้ทำ” เชลลีพูดอย่างจนปัญญา

“เธอไม่ได้ทำอย่างนั้นเหรอ?” แคทเธอรีนโกรธมากจนคุมตัวเองไม่ได้ “เมื่อวานฉันสั่งให้เธอออกไป เธอคิดว่าเธอเป็นคุณผู้หญิงของบ้านหลังนี้จริง ๆ เหรอ? พ่อแม่เธอไม่ได้สอนมารยาทเธอมาเหรอ? เธอรู้หรือเปล่าว่าทำแบบนี้มันน่าไม่อาย?”

“เสียงดัง”

ทันใดนั้นเอง ผู้ชายคนนั้นก็พลิกตัวกลับมาแล้วยันกายลุกขึ้นจากเตียงด้วยท่าทางอ่อนเพลีย โดยความบังเอิญที่ใบหน้าของเชลลีมีน้ำตาอาบแก้ม ทั้งมีรอยมืออยู่บนแก้มของเธอ ในทางกลับกัน ใบหน้าของแคทเธอรีนเต็มไปด้วยความโกรธเคือง เห็นได้ชัดว่าเธอเป็นคนตบหน้าผู้หญิงอีกคน

“แคทเธอรีน คุณทำอะไรของคุณ?”

ฌอนจ้องมองเธอด้วยความโกรธจัด “ดูคุณสิ ระบายความโกรธใส่คนอื่นทันทีที่คุณกลับถึงบ้าน ผมตามใจคุณมากเกินไปหรือไง?”

แคทเธอรีนอึ้งไป

ตามหลักเหตุผลแล้ว เธอต้องปิดหูปิดตาไม่รับรู้เมื่อเห็นผู้หญิงคนอื่นนอนอยู่บนเตียงเดียวกับสามีของเธอทั้งจับมือกันไว้อย่างนั้นเหรอ?

เขาไม่รู้ว่าเธอต้องใช้ความกล้ามากแค่ไหนที่จะเดินเข้ามาในบ้านหลังจากที่ได้รู้ความจริง

เธอกำลังคิดเรื่องอาการป่วยของเขา

เมื่อคิดถึงเรื่องนั้น เธอจึงตัดสินใจเอาชนะอุปสรรคนี้ร่วมกับเขาทั้ง ๆ ที่หัวใจของเธอเจ็บร้าวไปหมด พวกเขาคุยกันได้เมื่อเรื่องนี้ผ่านไป

ในที่สุด ความเกรงอกเกรงใจของเธอก็ไม่จำเป็นอีกแล้ว

“ทำไมเธอมาที่นี่ได้?” เธอชี้ไปที่เชลลี และถามเขาด้วยความคับข้องใจ “เมื่อวานคุณไม่ได้บอกว่าคุณไล่เธอออกไปแล้วเหรอ?”

“ผมจะไล่หรือจ้างเธอกลับมาใหม่ได้ตามที่ผมต้องการ”

ดวงตาของฌอนแดงก่ำ เขาไล่เชลลีออกไปตามที่เธอต้องการ แล้วเธอล่ะ? เธอไปกินไอศกรีมกับเวสลีย์ลับหลังเขา เธอคิดถึงความรู้สึกของเขาบ้างไหมตอนที่เธอไปใกล้ชิดกับผู้ชายคนอื่นในที่สาธารณะ