คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 459

ชั่ว... ชั่ว...

คำพูดที่แฝงด้วยความเกลียดชังดังก้องอยู่ในสมองของฌอน เขารีบยกมือขึ้นปิดหูเพื่อไม่ให้ได้ยินคำพูดเหล่านั้น

เขาไม่อยากได้ยินผู้หญิงที่เขารักเรียกเขาด้วยชื่อแบบนั้น

เขารู้ว่าเขาป่วย ทว่าตอนนี้แม้แต่แคทเธอรีนก็ยังเกลียดเขา

เมื่อเหตุการณ์สับสนวุ่นวายเกิดขึ้น ป้าจัสมินก็เดินเข้ามาคว้าแขนของเขาเอาไว้ “คุณชายคนโตคะ คุณชายทำกับคุณผู้หญิงแบบนี้ไม่ได้นะคะ เธอพูดแบบนั้นออกไปโดยไม่รู้ตัว เพียงเพราะเธอหึงเมื่อคุณอยู่ใกล้ชิดกับเชลลีเท่านั้น...”

ทว่าในตอนนี้ฌอนไม่ต่างอะไรจากคนเสียสติ เขาไม่เพียงแค่ไม่ฟังเธอเท่านั้น แต่ยังผลักป้าจัสมินอย่างแรงจนทำให้ศีรษะของเธอกระแทกพื้นและสลบไป

เชลลีรีบตีหัวเขา เขาเงียบเสียงลงและหมดสติไปในที่สุด

ห้องนั่งเล่นตกอยู่ในความเงียบทันที เสียงเดียวที่ได้ยินคือเสียงตะโกนขอความช่วยเหลือของแคทเธอรีนที่ดังมาจากห้องใต้ดิน มุมปากของเชลลีเหยียดเป็นรอยยิ้มที่เย็นชา ในขณะที่แววตาของเธอเผยให้เห็นความเกลียดชังอันแรงกล้า

‘แคทเธอรีน โจนส์ ฉันพนันได้เลยว่าเธอต้องไม่เคยเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นนี้’

...

ในห้องใต้ดิน

แคทเธอรีนกรีดร้องออกมาจนกระทั่งเสียงของเธอแหบแห้ง ทว่าก็ยังไม่มีใครมาช่วยเธอออกไป

โชคดีที่ภายในห้องใต้ดินที่ถึงจะไม่มีหน้าต่าง แต่มันก็สว่างด้วยแสงไฟและมีอุณหภูมิที่อบอุ่นคงที่

เธอเหน็ดเหนื่อยหลังจากค่ำคืนอันยาวนาน

เธอคิดไม่ถึงว่าเธอจะได้รู้ว่าตัวเองไม่เพียงแต่ไม่มีความสำคัญกับฌอนน้อยว่าคนตายเท่านั้น แต่เธอยังมีความสำคัญน้อยว่าตัวแทนของคนตายอีกด้วย

เธอสูญสิ้นความกล้าที่จะสู้เพื่อผู้ชายคนนี้แล้วจริง ๆ

บางทีมันอาจจะไม่มีอะไรดีขึ้นเลย หลังจากที่ความทุกข์ทรมานทั้งหมดได้เกิดขึ้นกับเธอ