ผู้จัดการวูล์ฟมีสีหน้าเสียใจหลังจากที่เขาออกมาจากออฟฟิศ
เขาคิดว่าสถานะภาพของฮัดสัน คอร์ปอเรชั่น จะประสบความสำเร็จอย่างรวดเร็วหลังจากที่ได้รับการสนับสนุนจากคุณชายฮิลล์คนโต มันน่าเสียดาย
บรรยากาศภายในบริษัทอึมครึมตลอดทั้งเช้า
แม้กระทั่งพนักงานที่โต๊ะแผนกต้อนรับเองก็ไม่เว้น
เมื่อใกล้ถึงเวลา 12:00 น. ร่างสูงและหล่อเหลาก็เดินเข้ามาจากทางเข้า เมื่อมองแวบแรก ราวกับคนดังระดับแนวหน้าได้ปรากฏตัวขึ้น ทว่าเมื่อมองใกล้ ๆ รูปร่างที่สมบูรณ์แบบไม่มีที่ตินั้นทำให้พนักงานที่แผนกต้อนรับต้องสะดุ้ง
พวกเขามองไปที่ใบหน้าซึ่งทำให้ผู้หญิงออสเตรเลียคลั่งไคล้เมื่ออยู่หน้าโทรทัศน์มาหลายต่อหลายครั้ง
“คุณ… คุณชายฮิลล์คนโต...”
‘ตายแล้ว ทำไมตอนนี้คุณชายฮิลล์คนโตถึงได้มีผมหน้าม้าเป็นลอนคลื่นสไตล์เกาหลีแบบนั้น? เขาหล่อมาก’
‘ทำไมคุณชายฮิลล์ถึงอยู่ที่นี่ เขาจะหย่ากับประธานของเราใช่ไหม?’
‘โอ้พระเจ้า ไม่นะ’
“คุณชายฮิลล์คนโต คุณ...” พนักงานงานต้อนรับหญิงเข้ามาหาเขาอย่างระมัดระวัง
“เธอเห็นนี่ไหม?” เขาเขย่ากล่องใส่อาหารที่ถืออยู่ในมือ “ฉันมาที่นี่เพื่อนำอาหารมาส่งให้ภรรยาของฉัน”
“...”
พนักงานต้อนรับหญิงอึ้งไป
พวกเขาไม่ได้หย่ากันเหรอ?
แล้วทำไมคุณชายฮิลล์คนโตถึงได้มาส่งอาหารด้วยตัวเองแบบนี้?
“เธออยู่ที่ไหน?” ฌอนเลิกคิ้วขึ้น
พนักงานต้อนรับเกือบจะตาบอด และเธอเกือบจะหมดสติไปเพราะเขา “ตอนนี้... ท่านประธานไปรับประทานอาหารที่โรงอาหารค่ะ”
ฌอนเดินไปที่โรงอาหารอย่างสบายอกสบายใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...