แคทเธอรีนยังคงเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นเธอจึงพูดขึ้น “คุณให้พ่อครัวทำอาหารทั้งหมดนี่ให้คุณใช่ไหมคะ?”
“เปล่าครับ ผมใช้เวลาตลอดทั้งเช้าทำอาหารกลางวันให้กับคุณที่บ้าน” ฌอนพูด “คุณเป็นคนที่พยายามเอาอกเอาใจผมที่เมลเบิร์น ตอนนี้ถึงตาผมแล้วที่จะจีบคุณคืน”
แคทเธอรีนเยาะเย้ย “คุณชายฮิลล์คนโต คุณนี่เก่งในเรื่องการเอาอกเอาใจผู้หญิงจริง ๆ นะ ดูเหมือนว่าคุณทุ่มเทมากตอนที่คุณตามจีบซาร่า”
“ไม่ว่าคุณจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม ผมทำอาหารให้คุณเท่านั้น” ฌอนส่งส้อมให้เธอ “ทานให้หมด”
“ฉันไม่ทาน” แคทเธอรีนอารมณ์เสีย ทำไมเธอต้องทานอาหารตามที่เขาบอกด้วย?
“แคทเธอรีน คุณเริ่มไม่มีเหตุผลแล้วนะ คุณไม่มีแฟนเก่าหรือไง?”
“ได้ งั้นฉันจะหาผู้ชายที่คล้าย ๆ อีธานมาดูแลฉันบ้าง ตกลงไหมล่ะ?”
แคทเธอรีนเงยหน้าขึ้นมองเขา อย่างที่คิดเอาไว้ เธอเห็นความไม่พอใจในแววตาของเขาและหัวเราะขึ้น “ดูสิ คุณเคยเอาใจเขามาใส่ใจเราในสถานการณ์แบบนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน?”
“ผมขอโทษ” ฌอนขอโทษอย่างจริงใจ จริง ๆ เรื่องเชลลีเป็นความผิดของเขา “ต่อไปผมจะไม่ทำอีกแล้ว”
“ฌอนคะ ไม่มีต่อไปสำหรับเราอีกแล้วนะคะ” แคทเธอรีนยืนกราน
“อย่าพูดเรื่องไร้สาระ”
ฌอนขยับนั่งให้สบายบนเก้าอี้สำนักงาน “ถ้าคุณไม่ทาน งั้นผมก็ไม่ไป”
แคทเธอรีนจ้องมองเขา เธอไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้เขาหน้าด้านแบบนี้
“เป็นเด็กดี” ฌอนเคาะโต๊ะแล้วจู่ ๆ ก็พูดขึ้น “ตอนนี้คุณสายตาสั้นหรือเปล่า?”
“แน่นอนว่าไม่”
“แล้วทำไมคุณถึงไม่เห็นว่าผมรักคุณล่ะ?” ฌอนระบายยิ้มบนใบหน้าหล่อเหลา
“...”
แคทเธอรีนตกใจมาก
บ้าเอ๊ย เขาลอกเลียนแบบเธอ และพูดจาเลี่ยน ๆ ไร้สาระพวกนั้น
ริมฝีปากของเธอขยับ ทว่าฌอนริมปิดปากของเธอเอาไว้ “ไม่ต้องพูด”
“...”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...