คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 478

ฌอนเซียร์รี่ของคุณ...

หญิงสาวสำลักด้วยความตกใจ

“คุณได้รับหรือยัง? นั่นคือชื่อใหม่ในวอทส์แอปของผมเอง” ฌอนจ้องมองเธอ

“คุณมาเล่นตลกอะไรที่นี่อีก?” แคทเธอรีนสับสนไปหมด

“ผมก็กำลังเลียนแบบคุณไง”

“...”

แคทเธอรีนจำได้ว่าเมื่อก่อนตอนที่เธอพยายามจีบเขา เธอทำแม้กระทั่งตั้งชื่อวอทส์แอปใหม่ว่า ‘ฌอนเนอรีน’ ด้วยซ้ำ

เธอเคยไม่รู้สึกอะไรกับเรื่องนี้มาก่อน ทว่าเมื่อจำได้ก็ทำให้ใบหน้าของเธอแดงเห่อขึ้นด้วยความรู้สึกอับอาย

ตอนนั้นเธอเสียสติไปแล้วหรือไง?

“ดูที่ส่วน ‘เกี่ยวกับ’ ของผมสิครับ” ฌอนเตือนเธอ

แคทเธอรีนแตะเปิดขึ้นขณะที่ตัวสั่น [ถ้าการจำคุกตลอดชีวิตคือการรักคุณตลอดไป ถ้าอย่างนั้น ผมก็ยินดีรับโทษ]

ฌอนก้มหน้าลงพลางกระแอม “ชอบไหมล่ะ?”

ในฐานะทนายความ นั่นคือคำสารภาพรักที่โรแมนติกที่สุดเท่าที่เขาจะคิดออก

แคทเธอรีนแตะหน้าผากของเขา

“คุณทำอะไรของคุณ?”

“ตรวจดูว่าคุณมีไข้หรือเปล่า”

สีหน้าของฌอนหม่นลง “พอเลย ผมอดหลับอดนอนทั้งคืนคิดวิธีนี้ขึ้นมา สำหรับคนอย่างผม เวลาแค่หนึ่งนาทีผมก็หาเงินได้ 100,000 ดอลล่าร์ แล้ว”

แคทเธอรีนบ่นในใจ

นี่เขากำลังบอกว่าเขาเสียสละเงินหลายพันล้านดอลล่าร์เพื่อเธออย่างนั้นเหรอ?

“ช่างเถอะ ยังไงคุณก็เป็นภรรยาของผม” ฌอนเก็บกล่องอาหาร “คืนนี้กลับบ้านเร็วหน่อยนะ ผมจะทำอาหารไว้ให้คุณที่บ้าน”

“ขอบคุณค่ะ แต่ไม่ต้อง ฉันมีนัดไปสปากับแชริตี้แล้ว”