คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 481

“อย่าโง่ไปหน่อยเลยค่ะ ถ้าตระกูลแคมโปสต้องการจะขึ้นศาลสู้กับฌอน แน่นอนว่าไม่มีโอกาสชนะ เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญทางด้านกฎหมาย ไม่มีใครเอาชนะเขาได้เลยนะคะ”

ลีอายัดบัตรใส่มือของเขา “ฉันเองก็บริหารบริษัทเหมือนกันค่ะ ฉันทราบดีว่าระบบการเงินหมุนเวียนสำคัญต่อบริษัทที่จดทะเบียนเข้าตลาดหลักทรัพย์ยังไง ตอนที่แคมโปสคอร์ปอเรชั่นมีเงินทุนเพียงพอ คุณค่อยนำเงินมาคืนฉันก็ได้ค่ะ”

“ขอบคุณนะครับ”

เมสันกอดเธอเอาไว้

ลีอาระบายยิ้ม ในตอนนั้นเอง จู่ ๆ คุณท่านฮิลล์ก็โทรมาหาเธอ “แกอยู่ที่ไหน? ฉันมีเรื่องต้องคุยกับแก รีบกลับมาที่คฤหาสน์เดี๋ยวนี้”

“ค่ะ...”

“แค่แกคนเดียวเท่านั้นนะ”

ลีอารู้สึกแปลกใจ

หนึ่งชั่วโมงให้หลัง เธอเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น “คุณพ่อคะ ทำไมถึงโทรเรียกหนูให้กลับมาที่นี่คะ?”

“ฉันขอถามแกหน่อย แกมีเงินสดอยู่ในมือเท่าไร?” คุณท่านฮิลล์มองเธอด้วยสายตาเฉียบขาด

ลีอาเม้มริมฝีปากของเธอเข้าหากันอย่างไม่รู้จะอธิบายอย่างไร “เหลือเงินไม่มากแล้วค่ะ ส่วนใหญ่หนูใช้ไปกับการลงทุน”

คุณท่านฮิลล์ค่อย ๆ ลุกขึ้นช้า ๆ “ฉันรู้ดีว่าแกมีเงินเท่าไรและใช้ลงทุนไปเท่าไร อย่าบอกนะ ว่าแกให้เมสันยืมเงินไป?”

ลีอาขบฟันพลางพูดขึ้น “คุณพ่อ ฌอนเรียกเงิน 8 แสนล้านดอลล่าร์ คืนจากแคมโปส คอร์ปอร์ชั่นในคราวเดียวนะคะ แล้วตระกูลแคมโปสจะหาเงินมากขนาดนั้นมาจากไหน...”

“เพราะแบบนี้แกเลยให้เงินเขาไปจริง ๆ อย่างนั้นเหรอ?” คุณผู้หญิงฮิลล์ถามเสียงสั่น

“ค่ะ” ลีอาพยักหน้ารับ

เมื่อเธอพูดจบ คุณท่านฮิลล์จึงตบเธอ “โง่!”

“คุณพ่อ...” ลีอาอึ้งไปจากการถูกตบ ตั้งแต่เธอยังเด็ก เธอไม่เคยได้รับอะไรแบบนี้ นอกเสียจากคำชื่นชมจากคุณท่านฮิลล์... ยกเว้นตอนที่เธอยืนยันจะแต่งงานกับเมสันในปีนั้น