“แชริตี้ ฉันอยู่ที่สปาต่อไม่ได้แล้ว ฉันมีเรื่องที่จะต้องไปจัดการด่วน ฉันกลับก่อนนะ”
แคทเธอรีนรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วตรงกลับบ้าน
เธอผลักประตูคฤหาสน์ของเธอให้เปิดออก ฌอนนั่งอยู่บนโซฟาข้างในแล้วกำลังทำงานอยู่
“เคธี่ คุณไม่ได้บอกว่าคุณจะไปสปาเหรอครับ? คุณกลับมาเร็วจังเลย” ฌอนวางแล็ปท็อปลงพลางลุกขึ้นยืน “ทานอะไรมาหรือยัง...”
“ฌอนคะ ฉันขอถามอะไรคุณหน่อยสิคะ คุณเจอรีเบคก้าตอนที่ยังอยู่ที่เมลเบิร์นหลังจากเกิดปัญหาขึ้นทุกอย่างแล้วอีกไหมคะ?” แคทเธอรีนพูดแทรกเขาขึ้นมา
“ทำไมคุณถามถึงเธอขึ้นมา?” แววตาของฌอนเริ่มน่ากลัว
“หลังจากที่เจฟฟี่และแซลลี่เข้าคุกไปแล้ว จู่ ๆ รีเบคก้าก็หายตัวไปค่ะ คุณมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ไหมคะ?” แคทเธอรีนมองเขา
ฌอนขมวดคิ้วเข้าหากัน “นั่นก็ถูก ผมให้บทเรียนกับเธอ เธอ...”
จู่ ๆ อาการปวดหัวแปลบที่คุ้นเคยก็เกิดขึ้นในหัวของเขา “ผมทำอะไรกับเธอ? ทำไมผมถึงจำไม่ได้?”
แคทเธอรีนใจหาย เธอคิดว่าฌอนจำเรื่องนั้นได้เป็นอย่างดีมาตลอด “โทรหาเฮดลีย์แล้วถามเขานะคะ เขาต้องรู้แน่ ๆ ค่ะ”
ฌอนจึงโทรหาเฮดลีย์ “นายจำได้ไหมว่าฉันทำอะไรกับรีเบคก้า โจนส์ ไปบ้าง?”
“คุณชายฮิลล์คนโตครับ ไม่ใช่ว่าคุณชายส่งเธอไปยังพื้นที่ภูเขาที่ห่างไกลเพื่อให้เป็นภรรยาของใครสักคนเหรอครับ?” เฮดลีย์งงกับสิ่งที่เกิดขึ้น
แคทเธอรีนแย่งโทรศัพท์ไป “หมู่บ้านนั้นอยู่ที่ไหน?”
“ไม่ต้องกังวลไปครับคุณผู้หญิง ตอนนี้รีเบคก้าต้องถูกทรมานอย่างแสนสาหัส เธอไม่สามารถหนีออกมาจากที่นั่นได้ไปตลอดชีวิตของเธอครับ” เฮดลีย์พูดด้วยความมั่นใจ
“ตรวจสอบดูว่าเธอยังอยู่ที่นั่นหรือเปล่า”
“คุณผู้หญิง...”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...