“ไปให้พ้นเลยนะฌอน”
แคทเธอรีนรู้ว่าเขาพยายามหลอกเธอ เธอเตะเขาแล้วขึ้นไปชั้นบนด้วยความโกรธ
ฌอนหนีบขาของเขาเข้าหากันพลางทำหน้าเหยเกก่อนจะตามเธอขึ้นไปข้างบน
เมื่อเธอไปถึงที่ชั้นบน แคทเธอรีนเตรียมตัวจะอาบน้ำ เธอเปิดประตูตู้เสื้อผ้า และพบเสื้อผ้าผู้ชายอยู่ในตู้มากมาย รวมถึงมีกระทั่งชุดชั้นในของผู้ชาย
เธอรู้สึกโกรธจนปวดหัว “ฌอน ใครใช้ให้คุณเอาเสื้อผ้าพวกนี้มาใส่เอาไว้ในนี้?!”
“แน่นอนว่าผมก็อยากเปลี่ยนเสื้อผ้าเหมือนกัน เพราะผมจะย้ายมาอยู่ที่นี่”
ฌอนยืนอยู่ข้างหลังของเธอ พลางพูดราวกับว่ามันเป็นเรื่องปกติ
แคทเธอรีนหยิบเสื้อผ้าของเขาออกมาและกำลังจะโยนมันลงบนพื้น ในตอนนั้นเองฌอนก็พูดขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ “คุณจะโยนเสื้อผ้าผมทิ้งก็ได้ พรุ่งนี้ผมก็แค่สั่งให้เฮดลีย์เอาเสื้อผ้ามาให้ผมใหม่แค่นั้นเอง”
“...”
หญิงสาวทำได้เพียงยอมแพ้ให้กับความหน้าด้านของเขา “ก็ได้ ฉันยอมให้คุณย้ายเข้ามา แต่คุณช่วยไปอยู่ห้องอื่นได้ไหม?”
“ไม่ได้” ฌอนกะพริบดวงตาสีเข้มของเขา “เหตุผลที่ผมย้ายมาที่นี่ก็เพื่อนอนห้องเดียวกับคุณ ย้ายไปนอนห้องอื่นอย่างนั้นเหรอ? ผมไม่ได้โง่นะ”
“...”
โธ่เว้ย เขาเป็นคนบุกรุกเข้ามาในบ้านของเธอ แต่เขาทำราวกับว่าเป็นเจ้าของที่นี่
แคทเธอรีนเกรงว่าเธอจะตายเพราะความโกรธถ้าเธอยังขืนคุยกับเขาต่อไป เธอเลยเข้าไปอาบน้ำ
เมื่อหญิงสาวออกมาจากห้องอาบน้ำ เธอเห็นฌอนกำลังถือไม้ถูพื้นอยู่ เขากำลังถูพื้นบริเวณที่รับประทานอาหารอยู่
ท่าทางของเขาเก้ ๆ กัง ๆ จนดูเหมือนว่าเขาจับไม้ถูพื้นเป็นครั้งแรก
แคทเธอรีนซ่อนความรู้สึกสับสนที่เกิดขึ้นกับเธอเอาไว้ภายในหัวใจ เธอหันกลับมาหยิบเสื้อผ้าไปใส่ในเครื่องซักผ้าที่อยู่ตรงระเบียง
เมื่อเธอทำเสร็จแล้ว ตอนนี้ฌอนก็กำลังถูพื้นห้องนั่งเล่นอยู่
สิบนาทีต่อมา เธอลงไปหยิบโยเกิร์ตจากตู้เย็นข้างล่าง เธอเห็นฌอนกลับมาถูพื้นห้องรับประทานอาหารอีกครั้ง
หญิงสาวขมวดคิ้วเข้าหากัน “พอแล้วค่ะ ฉันรู้แล้วว่าคุณถูพื้น คุณไม่ต้องถูพื้นห้องรับประทานอาหารแล้วค่ะ”
“ผมถูพื้นห้องรับประทานอาหารไปเมื่อไร?” ฌอนข่มความกังวลใจเอาไว้พลางถามขึ้น “ผมยังไม่ได้ถูพื้นห้องรับประทานอาหารเลยนะครับ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...