คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 499

“ไปฟ้องเลยครับ ป่านนี้คุณยายคงปิดโทรศัพท์เข้านอนไปแล้ว” ฌอนโอบกอดเธอเอาไว้ในอ้อมแขน และมือซ้ายของเขาก็ลูบหน้าท้องของเธอ “ไหนขอผมดูหน่อยซิ ว่าวันนี้เจ้าตัวเล็กทั้งสองคนของเราโตขึ้นบ้างไหม”

“ตอนนี้เด็ก ๆ อายุแค่เดือนกว่า ๆ เองนะคะ ยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงหรอกค่ะ” แคทเธอรีนผลักมือของเขาออกดื้อ ๆ “ออกไปค่ะ ฉันอยากนอนแล้ว”

“คุณยังไม่ได้ตอบคำถามของผมเลยนะ” ฌอนจ้องมองเธอตาไม่กะพริบ “ใครอยากเป็นแม่ทูนหัวของเด็ก ๆ ครับ? ถ้าเป็นเฟรยา ลินช์ ผมไม่ยอม เพราะเธอ IQ ไม่ดี ถ้าเป็นแชริตี้ นีสัน ผมยิ่งไม่ยอมเข้าไปกันใหญ่...”

“ฌอน ฮิลล์ คุณมาหาฉันดึก ๆ ดื่น ๆ เพื่อมาชวนฉันเถียงเหรอคะ?” แคทเธอรีนเริ่มรู้สึกโกรธขึ้นมาและหยิบหมอนมาตีเขา “ลูกเป็นของฉันค่ะ ฉันตัดสินใจเองว่าจะให้ใครเป็นแม่ทูนหัวของพวกเด็ก ๆ ถ้าคุณไม่เลิกจู้จี้ ฉันจะไม่คลอดพวกแกออกมา”

“คุณพูดอะไรของคุณ?” ใบหน้าของฌอนเคร่งขรึมขึ้นทันที “แคทเธอรีน โจนส์ คิดก่อนพูด อย่าคิดว่าลูกจะไม่เข้าใจที่คุณพูดเพราะตอนนี้พวกแกยังเล็กอยู่ คุณคิดถึงความรู้สึกของพวกลูก ๆ บ้างไหม?”

แคทเธอรีนกำลังตั้งครรภ์ อารมณ์ของเธอจึงแปรปรวนได้ง่าย แค่ถูกดุเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ดวงตาของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความรู้สึกน้อยใจ “คุณเป็นคนมาชวนฉันทะเลาะเองนะ ฉันจะบอกคุณให้นะ ถ้าคุณอยากจะกลับมาคบกับฉัน คุณต้องยอมรับเพื่อนของฉันด้วย”

ฌอนรู้สึกตกใจเมื่อเธอเริ่มร้องไห้ “ครับ อย่าร้องไห้นะครับ”

แคทเธอรีนไม่เพียงไม่หยุดเท่านั้น แต่น้ำตาของเธอยังไหลลงมา อีกทั้งเธอยังตะโกนขึ้นเสียงดัง “ยิ่งไปกว่านั้นนะ คุณกล้าดียังไงมาดูถูกเพื่อนของฉัน?! อีตาร็อดนีย์ สโนว์นั่นฉลาดนักหรือไง? ฉันคิดว่าเขาโง่กว่าควายซะอีก ส่วนเชสเตอร์ จิวเวล เขามันก็แค่เพลย์บอยเท่านั้นแหละ พวกเขาไม่ได้เรื่องสักคน”

“...”

ทันใดนั้นเองฌอนก็รู้สึกแปลกใจขึ้นมาเล็กน้อยกับการวิพากษ์วิจารณ์ของเธอ

พูดตามหลักเหตุผลแล้ว เขาควรจะเป็นคนโกรธที่เธอด่าเพื่อนของเขา

ทว่าเมื่อเขาเห็นน้ำตาของเธอ หัวใจของเขาก็เจ็บราวกับกำลังจะละลายด้วยความเจ็บปวด “อย่าร้องไห้นะครับ การร้องไห้ไม่ดีกับลูกนะครับ”

“ฉันอยากร้อง คุณนั่นแหละผิดที่มากวนฉันตอนกลางคืน ฉันก็แค่อยากนอนหลับพักผ่อน แค่นั้นคุณก็ให้ฉันไม่ได้”

ความเจ็บปวดที่อัดอั้นอยู่ภายในหัวใจของเธอทุกวันนี้ระเบิดออกมาทันที

แคทเธอรีนไม่อาจควบคุมได้เลย

แม้แต่ป้าซาร่าที่อยู่เฝ้าห้องเล็กที่อยู่ข้าง ๆ กันยังตกใจกับเสียงที่ได้ยินจึงเข้ามา