คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 509

“มีความเป็นไปได้ ฉันเห็นพวกเขาอยู่ด้วยกันบ่อยมากเลยนะ”

“นี่หมายความว่าคุณลินช์ถูกนอกใจใช่ไหมเนี่ย?”

เมื่อแพทริคได้ยินคำพูดนินทาพวกนั้น ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาก็เริ่มฉายแววความโกรธออกมา “ทำความเข้าใจซะใหม่ เธอเป็นคนเข้ามาตบลินดา ฉันเลิกกับเธอไปตั้งนานแล้ว”

“งั้นนายรู้ไหม ว่าอะไรทำให้เธอเข้ามาตบลินดาแบบนั้น?”

เมื่อได้ยินคำถามที่เฉียบขาดของฟอร์เรส แพทริคก็อึ้งไป “ไม่ว่าเหตุผลจะคืออะไร แต่มาตบใครสักคนก็ไม่ใช่เรื่องถูกอยู่แล้ว”

เฟรยายิ้มออกมา ทำให้เธอดูน่ากลัวมากกว่าที่เธอมีน้ำตานองหน้าของเธอเสียอีก

ในตอนนั้นเธอตกหลุมรักผู้ชายแบบนี้จริง ๆ เหรอ เธอตาบอดไปหรือเปล่า?

ฟอร์เรสแตะไหล่บางของเฟรยาเบา ๆ ด้วยความสงสาร “ไม่ถูกหรอกนะ ที่ไปตบใครสักคน แต่ในฐานะแฟนเก่าของเธอ นายไม่รู้นิสัยของเธอหรือไง? ดีนี่ นายอาจจะไม่ได้สนใจที่จะเข้าใจเธอเลย สำหรับนาย แม้แต่ปลายผมของผู้หญิงคนนี้ก็สำคัญกว่าเฟรยา แพทริค ในสายตาของนาย เฟรยาก็เป็นแค่ผู้หญิงร้ายกาจเท่านั้นแหละ”

แพทริคนิ่งไปครู่หนึ่ง “ฟอร์เรส เรากำลังคุยกันถึงเรื่องตบหน้านะ เสียเวลาที่จะมานั่งพูดถึงเรื่องที่ผ่านมาแล้ว เราเลิกกันไปตั้งนานแล้ว”

“ก็ถูกของนาย ฉันแค่… ฉันแค่ไม่พอใจ เพราะน้องสาวของฉันเสียเวลาในวัยสาวของเธอไปกับผู้ชายอย่างนาย”

ดวงตาเย็นชาของฟอร์เรสเผยให้เห็นถึงความไม่แยแส “เอาล่ะ เพราะเฟรยาตบเธอ หมายความว่าเธอสมควรถูกตบจริง ๆ นายโทรแจ้งตำรวจให้มาที่คฤหาสน์ตระกูลลินช์แล้วจับเฟรยาไปได้เลย แล้วมาดูกัน ว่านายจะจับเธอได้หรือเปล่า”

หลังจากพูดจบ ฟอร์เรสจึงพาเฟรยาลงไปข้างล่าง

“ฟอร์เรส นายกำลังตามใจเธออยู่” ด้วยคำพูดนั้นของเขา แพทริครู้สึกว่าเขาเสียศักดิ์ศรี

“ใช่ ฉันทำแบบนั้น เพราะเธอเป็นน้องสาวที่ฉันรักที่สุด ฉันเป็นห่วงเธอ แล้วทำไมฉันจะตามใจเธอไม่ได้?”

ฟอร์เรสถอนหายใจอย่างแรง จากนั้นเขาจึงจากไปโดยไม่หันกลับมามอง

เฟรยาที่ถูกปกป้องอยู่ในอ้อมแขนของฟอร์เรสไม่ได้หันกลับมามองแพทริคอีก

ในอีกด้านหนึ่งแพทริครู้สึกจุกที่ในอกของเขาขึ้นมาทันที

เขานึกถึงตอนที่เฟรยาพูดว่าเธอเสียใจที่เคยหลงรักเขา

เธอพูดออกมาเพราะความรู้สึกโกรธเท่านั้นใช่ไหม?

ทำไมจู่ ๆ เขาก็รู้สึกว่าผู้หญิงคนนั้นกำลังจากเขาไป?

“โอ๊ย... เจ็บจัง...”